Στην κορυφή του Ασκίου 2107
Χρησιμοποιώντας απλούς ορειβατικούς όρους συνήθως λέμε το κλασικό "κατάκτηση κορυφής"… Το υποκείμενο ορειβάτης κατακτά το αντικείμενο κορυφή. Στην περίπτωση όμως της κορυφής Σινιάτσικο του Ασκίου όρους θα χρησιμοποιήσουμε, όχι τυχαία, τις λέξεις ανάποδα: Η κορυφή μας κατέκτησε! Μία "κατάκτηση κορυφής" η οποία, σε έναν μεγάλο βαθμό, προηγήθηκε της ανάβασης. Και ήταν εύκολη η απόφαση, το ποδαρικό στην ιστοσελίδα για το 2016 και την καθιερωμένη μας κοπή της βασιλόπιτας να τα αφιερώσουμε σε αυτήν…
Το Άσκιον όρος (γνωστό και ως Σινιάτσικο) ανήκει εξ ολοκλήρου στο Νομό Κοζάνης και δεν θα λέγαμε πως ξεχωρίζει για το μεγάλο υψόμετρό του, συγκριτικά με τους τριγύρω ορεινούς όγκους. Παρατηρούσαμε όμως χρόνια τώρα (από το 2010 που επιδοθήκαμε στο "κυνήγι" των ψηλών κορυφών) την εξαιρετικά περίοπτη θέση που κατέχει στην καρδιά της Δυτικής Μακεδονίας. Σε πάρα πολλές εξορμήσεις μας, αλλά και στην καθημερινότητά μας, διαπιστώναμε με περισσή ευκολία το γεγονός πως το Άσκιο ξεχωρίζει... Κι αυτός ήταν ο λόγος που ψάχναμε συνεχώς να βρούμε την ευκαιρία και τις κατάλληλες συνθήκες για να το ανηφορίσουμε... Με ελάχιστα χιόνια να έχουν πέσει μέχρι και τα Χριστούγεννα του 2015, σε όλη σχεδόν την Πίνδο, και ψάχνοντας την τοποθεσία για την φετινή μας βασιλόπιτα σκεφτήκαμε πως μάλλον η κορυφή του Ασκίου, μας καλεί να την επισκεφθούμε. Η ανάβασή μας έγινε στις 28 Δεκεμβρίου του 2015 καθώς οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικές σε αντίθεση με τις προβλέψεις του καιρού για επικείμενη κακοκαιρία τις επόμενες ημέρες.
Η εξόρμηση πραγματοποιήθηκε από τη μεριά της Βλάστης, ένα από τα ομορφότερα χωριά της περιοχής μας, και υπολογίζαμε περίπου τρεις ώρες μέχρι να φτάσουμε στην κορυφή από τη στιγμή που θα αφήναμε το αυτοκίνητο. Το μονοπάτι που οδηγεί στην 2107, την ψηλότερη κορυφή του Ασκίου, είναι σε καλή κατάσταση με αραιά κόκκινα σημάδια στους βράχους, χρειάζεται όμως σίγουρα μια προεργασία για να φτάσει κάποιος στο σωστό σημείο εκκίνησης και, ακόμη περισσότερο, για να μην μπερδευτεί με τις παρακείμενες κορυφές, κυρίως την δεύτερη ψηλότερη, την 2073. Έχοντας κάνει επαρκή προετοιμασία, δεν χρειαστήκαμε πολύ χρόνο για να βρούμε την αφετηρία του μονοπατιού, η οποία βρίσκεται λίγο μετά το καταφύγιο του Χιονοδρομικού Ορειβατικού Συλλόγου Πτολεμαΐδας, εκεί όπου ο χωματόδρομος που κινείται στον αυχένα των 1400 μέτρων σχηματίζει διχάλα. Από αριστερά κατηφορίζει προς Πτολεμαΐδα και από δεξιά κατηφορίζει για το καταφύγιο της Ορειβατικής Λέσχης Εορδαίας και τα Νάματα.
Την ανάβαση, στο πρώτο της τουλάχιστον κομμάτι, αν και απότομη, δε θα τη χαρακτηρίζαμε δύσκολη ή ιδιαίτερα κοπιαστική. Ίσως να ήταν και θέμα ημέρας και διάθεσης για εμάς αλλά είναι εξαιρετικά ευχάριστη, ειδικά από τη στιγμή που αρχίζει από αριστερά μας να ξεπροβάλλει ο Όλυμπος. Τα πρώτα χιόνια που συναντήσαμε ανεβαίνοντας, πολύ λίγα για την εποχή, εμφανίστηκαν περίπου στα 1800 μέτρα υψόμετρο. Εκεί, βγήκαμε από το μονοπάτι και συνεχίσαμε από τη νότια πλευρά του βουνού, αυτή που βλέπει ο ήλιος. Το χιόνι ήταν ανύπαρκτο και η πορεία σχετικά εύκολη. Το κλασικό μονοπάτι κινείται στη βόρεια πλευρά του Σινιάτσικου, η οποία σε αντίθεση με τη νότια, συνήθως είναι καλυμμένη από παγωμένο χιόνι που κάνει την ανάβαση επικίνδυνη χωρίς τον απαραίτητο ειδικό εξοπλισμό.
Αν και βρισκόμασταν εκτός μονοπατιού δεν χρειάστηκε να κουραστούμε ή να αγχωθούμε ιδιαίτερα. Η θέα προς τον Όλυμπο και την οροσειρά της Πίνδου σε συνδυασμό με τη μοναδική αίσθηση της ανάβασης σε ένα ψηλό βουνό, γρήγορα μας έφεραν κάτω από τις κορυφές. Και είναι δύσκολο να χαθεί κάποιος στη συγκεκριμένη περιοχή… Το βουνό δεν ονομάστηκε τυχαία Άσκιο (χωρίς σκιά λόγω έλλειψης δέντρων, άρα και με απρόσκοπτη θέα) και δύσκολο επίσης είναι να κινδυνέψει κάποιος με ατύχημα λόγω των σχετικά ήπιων κλίσεων, όπως όμως αναφέραμε και νωρίτερα εκεί που μπορεί να την "πατήσουμε" είναι στο να μπερδέψουμε τις κορυφές μεταξύ τους. Αυτό που κάνει την ψηλότερη 2107 να ξεχωρίζει από τη δεύτερη 2073 είναι η μεταλλική ελληνική σημαία που δεσπόζει σε αυτή, μαζί με το τριγωνομετρικό βάθρο του Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού και το μικρό εκκλησάκι σε αντίθεση με τη 2073 που φιλοξενεί κάποιες κεραίες.
Για έναν μέσο περιπατητή, από το σημείο που αφήνουμε το αυτοκίνητο, υπολογίζουμε τη συνολική ανάβαση μέχρι τα 2107 μέτρα, κοντά στις δυόμισι ώρες. Όσος χρόνος όμως κι αν χρειαστεί για να φτάσουμε, όσες εικόνες κι αν αποκομίσουμε από τη διαδρομή και όσο κι αν κουραστούμε, στην κορυφή οι στιγμές πάντα κυλούν διαφορετικά. Με ανεβασμένη ψυχολογία και με μία θέα σχεδόν απεριόριστη, καθίσαμε για πρώτη φορά σε μία ψηλή κορυφή, περισσότερο από δύο ώρες... Πιερία – Λάρισα (Όλυμπος), Φλώρινα (Βαρνούντας, Βόρας), Γιάννενα - Γρεβενά (Σμόλικας, Βασιλίτσα, Τύμφη, Λάκμος), Κοζάνη (Βόιο, Βέρμιο, Μπούρινος) και φυσικά Καστοριά (Όντρια, Βίτσι, Γράμμος) ξεδιπλώνουν ένα πανόραμα των ψηλότερων βουνών της πατρίδας μας και όχι μόνο, προς τέρψη των οφθαλμών και της ψυχής, σε στιγμές που νιώθεις ευγνώμων απέναντι στον εαυτό σου που πήρες την απόφαση να ανηφορίσεις...
Ήμασταν πολύ τυχεροί διότι βρεθήκαμε σε ένα από τα καλύτερα μπαλκόνια στην Ελλάδα (σίγουρα το καλύτερο στη Δυτική Μακεδονία) σε μία καθαρή και ηλιόλουστη μέρα, στην καρδιά του χειμώνα. Την ευφορία που νοιώθουν οι ορειβάτες με την κατάκτηση μιας κορυφής, στο Σινιάτσικο τη νιώσαμε πιο έντονα λόγω και της ασφάλειας και της άνεσης που σου προσφέρει ο άπλετος χώρος της κορυφής… Και παρόλο που μέσα από την ιστοσελίδα μας, γενικά αποφεύγουμε να προτείνουμε διαδρομές, το Άσκιο ίσως είναι το καλύτερο πεδίο για κάποιους που θέλουν να ξεκινήσουν ορειβασία. Προσφέρει εικόνες που λίγα βουνά στην Ελλάδα έχουν να μας δώσουν. Στο μόνο το οποίο ίσως χρειαστεί να σταθούμε είναι η έλλειψη νερού κατά μήκος των διαδρομών στα ψηλότερα διαμερίσματα. Όσοι πάρετε απόφαση να ανεβείτε για πρώτη φορά, εφοδιαστείτε με νερό (τα κινητά τηλέφωνα πιάνουν) κι αφήστε το βουνό να σας παρασύρει. Η εμπειρία θα σας μείνει οπωσδήποτε αξέχαστη…
Εξόρμησαν – Συνεργάστηκαν: toulias, psilos, garavelas.