Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Τούλια να σε σώσει,
κάτι που πάντα βρίσκεται ψηλά σε μια κορυφή.
Κάτι που θα ‘κανε ακόμα και σένα να ποστάρεις,
και ταξιδεύει αδιάκοπα, πότε δω πότε εκεί…

Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει ο Δεμίρης,
που απ’ όλους θέλει πάντοτε να είναι πιο μπροστά.
Να φύγει τρέχοντας μακριά χτυπώντας το μπατόν του,
προς κάποια ανεξερεύνητη κι ατέλειωτη σπηλιά…

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
και στο vitara η νύχτα να μας βρίσκει,
Χάρη Κωστόπουλο να παίζει το cd
και να ’χουμε ξεμείνει από ουίσκι…

Οι κορυφές οι ξένες να μας δέχονταν,
οι κορυφές οι πιο απομακρυσμένες,
εκεί ψηλά με τα τριγωνομετρικά,
σαν σε εξορμήσεις πια λησμονημένες…

Κάτι που θα ’κανε τα υγρά και κουρασμένα πόδια
που σκέτη ποδαρίλα βρωμούν και πνίγουν κάθε ευωδιά,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα για να τρέξουνε,
με κάποιο τρόπο που όπως λεν δεν έτρεξαν ποτέ…

Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει,
εγώ που σε έκανα αρχηγό, για σκέψου εγώ.
Ένα vitara να σε πάρει, Τούλια να μας πάρει,
ένα vitara που πολύ μακριά θα τ’ οδηγώ…

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
και στο vitara η νύχτα να μας βρίσκει,
Χάρη Κωστόπουλο να παίζει το cd
και να ’χουμε ξεμείνει από ουίσκι…

Και μια βραδιά στην Τσούκα ή και στη Γράμμουστα,
μεσ’ του vitara τον μικρό καθρέφτη,
γυμνό στα δεκαεφτά ποστάκια ανάμεσα,
θα δείτε τον Ντάρκο να επιστρέφει…

ΥΓ. Να λείπουν τα σχόλια... Ποιητική αδεία ονομάζεται! Άσχετοι...

απάλευτος


Υ.Γ μπορούσες να το ονομάσεις ''Ωδή τω αγνώστω Τούλια''

Καλά δεν έχεις λίγο τσίπα πάνω σου;;; Τον Καββαδια;;; Τον Ζερβουδάκη;;;;

Χαχαχαχαχαχαχαχαχα δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω!!!!!

Υ.Γ: Ο Ζερβουδάκης είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής...
Πάρτε και το original (όχι original 21 χανούμια) μιας και είναι από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει με ελληνικό στοίχο από τον Ποιητή Καββαδία και την φοβερή εκτέλεση του Ζερβουδάκη!

Ο Δεμίρης, ο sexy εξορμηστής από το Υψηλό,
όταν σε μια τρύπα ένας σύντροφος κολλούσε,
κρυφά από πίσω ερχότανε γελώντας να τον βρει
και το μεσαίο δάχτυλο, σφιχτά του το φορούσε…

Μου ’λεγε πως σνιφάρουν γκουανό μέσ’ στις σπηλιές,
τον Πέτρο πως συνάντησαν κάπου προς τη Ζώνη,
κι έπειτα πως φωνάζουνε και πως μονολογούν
όταν καίγονται τα led κι ο τρόμος τους κυκλώνει…

Μου ’λεγε ακόμα ό,τι είδε αυτός μια νύχτα που ’χε πιει,
πως γκρίζοι δούλοι χόρευαν σε trendy καταστάσεις
και πίσω Θεέ του τρέχαν νυχτερίδες με σπαθιά.
Σαν πάμε Καστανόφυτο κι εσύ θα δοκιμάσεις…

Εγώ φακούς του χάριζα, ιμάντες και σφυριά
και του ’λεγα πως το γκουανό, τον άνθρωπο σκοτώνει
και τότε αυτός συνήθιζε καπνίζοντας στριφτά
να λέει πως μου σκίστηκε η ραφή στο παντελόνι.

Μεσ’ στο τεράστιο κράνος του, δεν είχε μυαλό.
Κάποια νυχτιά στα Όντρια, μ’ ένα σπρωξιματάκι,
για να φυλάξει εμένανε σε έναν τσακωμό,
τον Τούλια πέταξε βαθιά, στην τρύπα του Κωστάκη…

Μια μέρα τον αφήσαμε κοντά στη Δραγασιά,
ψηλά στον Αϊ Μηνά να φλέγεται να λιώνει.
Θεέ του sex, τον καλό συγχώρεσε Δεμίρ
και δώσ’ του εκεί που βρίσκεται λίγη τεστοστερόνη...

φουλ Καββαδίας...ετοιμάζεσαι να μπαρκάρεις?

Εννιά. Σφηνώθηκε ο χοντρός, μην τον ζορίζεις,
βάλτου ένα δάχτυλο, όχι ολόκληρη παλάμη.
Θυμίζεις κορυφές ψηλές, σπηλιά μυρίζεις,
μα αν δεν βγει, θα πάει η εξόρμηση χαράμι...

Γυαλίζει ο LC του τρίποδα τα τρία ποδάρια,
ο toulias πιάνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ’ ένα σκοινί περνάει ο Stergios τα ζωνάρια
και ο Giannoulis σφίγγει κόμπο το κορδόνι...

Από τα Όντρια πηδάνε στη Μαλαπέστα,
μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κούρος ξανθός και γαλανός που κάνει φιέστα,
ποιες κάσες λίρες, θε να πιει σ’ ένα ποτήρι...

Μουσάτε ακούραστε που τρέχεις σαν κριάρι,
κατάφερε τον Μύτικα, του Ολύμπου αστέρι.
Βροχή μην πέσει και σκορπίσει στο ζωνάρι,
και πες του κάτω από το Λούκι να με φέρει...

Ο Nio, του λείπει το ένα πόδι μα όλο κλώθει,
τούτο το απίθανο σουβλάκι να γραπώσει.
Psile, γκαντέμη, πια κανένας, δε σε νοιώθει
και κάποιο πάπλωμα τον Mpeza έχει πλακώσει...

Κι έτσι μαζί με τους εννιά ανηφοράμε,
με το τσιγάρο, τον φραπέ που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια Γκίστοβα, θυμάμαι,
κι ο πιο αργός τους μπροστινούς αϊσιχτιρίζει...

Κουφός ο toulias το μπατόν του σανιδώνει
και ο μανάβης κυνηγάει μια μιλφάρα.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
Γιε μου πού πας; Μάνα θα πάω στο vitara...

ΥΓ1. Ήταν τριλογία κι έλαβε τέλος... Ετοιμάστε τους φακούς!
ΥΓ2. Billkos κι εσύ...