Έγραφε κάποτε ο Δεμίρης...

"Μάλιστα, ο δημιουργός του χωριού, μας εκμυστηρεύτηκε ότι πριν δώσει στο χωριό το όνομά του, το χωριό ονομαζόταν Roswell και θυμάται χαρακτηριστικά, με τα μάτια του να δακρύζουν και ρίγη συγκίνησης να διαπερνούν το γερασμένο του κορμί, πως ένα μεσημέρι που έπαιζε με τους φίλους του, στο μέρος όπου μετά από λίγα χρόνια θα διέταζε να γίνεται εκεί το πανηγύρι του χωριού, είχε πέσει ένας ιπτάμενος δίσκος..."

Από τότε πέρασαν χρόνια πέντε και οι συνεχείς αναφορές στον Μικρό Θεό (κυρίως από τον μανάβη) δεν έπαψαν ποτέ να στοιχειώνουν τις συναντήσεις μας.

Αυτές ήταν και οι βασικές αφορμές για τις οποίες ανοίγω σήμερα το παρόν θεματάκι ως ελάχιστη τιμή στον Μικρό Θεό που από τη μέρα που τον συναντήσαμε, έδωσε άλλον αέρα, μεταφυσικό, στις εξορμήσεις μας...


ΥΓ1. Για τον Μικρό Θεό, μη με ρωτάτε! Είναι κάτι ανάμεσα σε Βόλντεμορτ και Μωάμεθ. Κανείς δεν τολμάει να πει το όνομά του και κανείς δεν έχει το θάρρος να τον απεικονίσει...
ΥΓ2. Και όχι, δεν είμαι εγώ ο Μικρός Θεός. Μακάρι να ήμουν...

Πολύ φοβάμαι ότι θα το τερματίσω εδώ μέσα...

Άντε και του χρόνου...

ΥΓ. Αντί ευσήμων...