Παλιοκλήσι, Αμπελόκηποι, Πετροπουλάκι, Καστανόφυτο, Ζηκόβιστα, Λεύκη, Παταράγκος, Σπήλαια, Χαλάρα, Λάγκα, Άργος Ορεστικό, Κρανιώνα, Γέρμας, Τσούκα, Νίκη, Ομορφοκκλησιά, Κορομηλιά, Βέλος, Ζευγοστάσιο, Χάρος, Δισπηλιό, Ασπροκκλησιά, Λιβαδοτόπι, Γιαννοχώρι, Μονόπυλο, Τρίλοφος, Ψαλίδα, Μεταμόρφωση, Βενέτικος, Δαμασκηνιά, Χαραυγή, Όντρια, Τσιρίλοβο, Δραγασιά, Ζάβορδα, Θεσσαλονίκη, Ζέρμα, Παραβέλα, Ποριά, Καστοριά, Μελάς, Πισοδέρι, Νεστόριο, Κοτύλη, Λούντοβο, Μαύροβο… και, και, και...


Ας όψεται το σπήλαιο των νερών στο Καστανόφυτο που της κόλλησε πνευμονία...
Από εκείνη την καταραμένη εξόρμηση ξεκίνησαν τα προβλήματα υγείας!
Κι όπως λέει ο σοφός λαός, ενός κακού μύρια έ(ρ)πονται...
Το τελευταίο κακό από τα μύρια που ακολούθησαν, την βρήκε σε γνωστό μπαρ της περιοχής όταν κι έκανε ελεύθερη πτώση από τα χέρια ενός αδέξιου χειριστή, ο οποίος όπως αποδείχτηκε αργότερα από την ΕΔΕ που διέταξε ο Τούλιας, δεν διέθετε δίπλωμα φωτογράφησης.
Η πολυταξιδεμένη και πολυαγαπημένη μου φωτογραφική μηχανή, άφησε την τελευταία της ψηφιακή πνοή στα χέρια μου, εντός του ασθενοφόρου, κατά την μεταφοράς της, στο Κέντρο Υγείας.
Η νεκροψία που ακολούθησε, έδειξε ότι, εκτός από κακώσεις στο κλείστρο, καταρράκτη Σπηλαίων στους φακούς αλλά και οστεοπόρωση στα ελατήρια από την συσσωρευμένη υγρασία (είπαμε, ας όψεται το Καστανόφυτο), η μηχανή υπέφερε για καιρό από στραβισμό οθόνης, υπέρταση μπαταρίας, έπασχε από χρόνια ανεπάρκεια απόσβεσης κραδασμών (κοινώς φωτοπάρκινσον), είχε υποστεί εξάρθρωση άνω προσοφθαλμίου, ενώ οι ιστοκαλωδιακές εξετάσεις έδειξαν ότι λίγες ημέρες πριν το μοιραίο, είχε ταλαιπωρηθεί κι από την γρίπη των pixel.
Τα πολλαπλά και εντελώς επιπόλαια, εγκεφαλικά τραύματα που προστέθηκαν στην ήδη κλονισμένη υγείας της, από την βουτιά που έκανε ανάμεσα σε καφέδες, μπυρόνια και σκαμπώ, της προκάλεσαν μη αναστρέψιμη εγκεφαλική αιμορραγία και την οδήγησαν τελικά, στον ψηφιακό θάνατο...

Αργότερα, όταν και συνήλθα από την απώλεια, προσπάθησα να την δώσω, έστω και πεθαμένη, και να πάρω καινούργια με πριμοδότηση, όμως η κυβέρνηση Τούλια κατήργησε την απόσυρση παλαιών φωτομηχανών, μία ημέρα πριν καταθέσω τα χαρτιά μου μαζί με το πτώμα, στα γραφεία της Cyberότσαρκας.

Τελικά, έμειναν μόνον τα λείψανά της μηχανής, να μου θυμίζουν το ένδοξο και κοσμογυρισμένο παρελθόν της. Θα τη θυμάμαι πάντα!
Αιωνία της η μνήμη...

ΥΓ3. Στο μουσείο της Cyberότσαρκας, που πρόκειται να χρηματοδοτηθεί σύντομα από το 238468ο ΚΠΣ, τα λείψανα της μηχανής, θα τοποθετηθούν σε χρυσή αεροστεγή λάρνακα, σε θέση περιωπής στην είσοδο του μουσείου, κατόπιν εσωτερικής εντολής του συντονιστικού οργάνου της ομάδος.
ΥΓ2. Στη σπηλιά του δράκου; Όχι, δεν μπήκε! Ο δράκος αποδεικνύεται καλύτερος φύλακας κι από τον μυθικό Κέρβερο. Έναν περίπου χρόνο μετά την αποπεράτωση των εργασιών κι ακόμα δεν έχει επιτρέψει άνθρωπο να πλησιάσει στη σπηλιά....
ΥΓ1. Η κυβέρνηση Τούλια όμως, δεν σταμάτησε μόνο στην κατάργηση της απόσυρσης των παλαιών φωτομηχανών. Αφού τελικά πήρα νέα μηχανή, με πρόγραμμα φωτογραφικής εμπειρίας stage αυτή τη φορά, καθώς τα οικονομικά έχουν στενέψει, βγήκε λίγες μέρες μετά (σ.σ. εννοείται και πάλι η κυβέρνηση του ανεκδιήγητου Τούλια) κι αποφάσισε να καταργήσει και τα stage, βγάζοντας στο δρόμο, όχι μόνο τη δική μου καινούργια μηχανή (που στο κάτω κάτω αυτή είναι και η δουλειά της), αλλά και τις μηχανές συντρόφων-οδοιπόρων, οι οποίες εξυπηρετούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των εξορμήσεών μας... Έλεος ρε Τούλια!

ΥΓ0. Καληνύχτα...