Όλα καλά κι όλα ωραία λοιπόν με τις εξορμήσεις.
Κάθε βδομάδα και μια νέα εξόρμηση κι ένα νέο θέμα στην αρχική.
Πότε τσάρκα, πότε κάτι σαν τσάρκα κι όλα κυλάνε ρολόι...
Δεν ήταν λίγες οι φορές που βρήκαμε περισσότερα από αυτά που ψάχναμε αλλά δεν ήταν και λίγες εκείνες οι φορές που πολύ απλά, δεν βρήκαμε τίποτα...
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω;
Από τη σπηλιά του Κωστάκη;
Μέχρι να βρούμε την πιο στοιχειωμένη τρύπα στα στέκια της Cyberότσαρκας κι αφού επιστρατεύσαμε θηρία, μπρατσαράδες, αεροπλάνα και βαπόρια κι όλους τους φίλους τους καλούς, τα πόδια μας βγάλανε κάλους, κοντέψαμε να πολιτογραφηθούμε Ζωνίτες κι ο Πέτρος άρχιζε τα τηλέφωνα κάθε δεύτερο Σάββατο που δεν μας έβλεπε πάνω στο βουνό.
Να θυμηθώ την Μαλαπέστα;
Το πελώριο άνοιγμα στον βράχο προμήνυε κάτι μεγάλο...
Ήταν το κάζο που πάθαμε όταν διαπιστώσαμε ότι η τρύπα που εντοπίσαμε από χιλιόμετρα μακριά κι έπειτα από περίπου μίας ώρας δύσκολη ανάβαση, με τις γλώσσες να γλείφουν το έδαφος, διαπιστώσαμε ότι η συγκεκριμένη τρύπα δεν είχε μεγάλες διαφορές από μία τρύπα στο νερό.
Να πάω στην τελευταία εξόρμηση στην Κορομηλιά;
Μόνο ένας καλός "γνώστης" της περιοχής μας έλειπε, για να μας οδηγήσει στο αντικείμενο της έρευνάς μας και φροντίσαμε κι αυτόν να τον βρούμε άμεσα...
Μερικές φορές εμφανίζονται λες και τους κάνουμε ειδική παραγγελία απ’ το eΒay.
Υπήρχαν κι άλλες πολλές εξορμήσεις που ξεκινήσαμε με πολύ ευχάριστη διάθεση και καταλήξαμε να σιχτιρίζουμε ο ένας τον άλλο για τις "πολύ καλές και έγκυρες" πληροφορίες που είχαμε. Θα μπορούσαν όλες αυτές οι εξορμήσεις να μπούνε σε ξεχωριστή κατηγορία στην σελίδα μέσα στα αφιερώματα και να πάρουν θέση δίπλα στα χωριά φαντάσματα...
Θα μπορούσαμε επίσης να συντηρήσουμε και μία δεύτερη ιστοσελίδα του τύπου cyberotsarka.fail.gr, με τις εξορμήσεις που το μόνο που κατάφεραν να μας προσφέρουν ήταν έναν ανθυγιεινό, για μας τους παππούδες, περίπατο στο βουνό ή μία δεύτερη εκδοχή του παιχνιδιού "Ψάξε, ψάξε δεν θα το βρεις...". Κάθε βδομάδα και μία αποτυχημένη εξόρμηση όπου θα περιγράφαμε που προσπαθήσαμε να πάμε, τι δεν βρήκαμε, τι δεν είδαμε, ποιοι ήταν οι λόγοι που καταλήξαμε να πίνουμε καφέδες σε κάποια απότομη πλαγιά ή σε κάποια ξεχασμένη πλατεία...
ΥΓ. Ακόμα όμως κι αυτού του είδους οι περιπλανήσεις κατέχουν ξεχωριστή θέση στη Cyberότσαρκα και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από όλες εκείνες τις περιπτώσεις που πραγματικά νοιώσαμε πολύ όμορφα που φτάσαμε κάπου, όπου σπάνια πατάει ανθρώπινο πόδι. Πάνω απ’ όλα ήταν και παραμένει η παρέα, άσχετα από τα πρόσωπα που κάθε φορά την απαρτίζουν...