Αφήνουμε την πρώτη φάση των ομίλων και παιρνάμε στη δεύτερη φάση, αυτή των νοκ άουτ αγώνων, όπου επιστρατεύονται όλα τα μέσα για τη νίκη.
Ο Ιούνιος ήταν πάντα κουτσός μήνας για τη Cyberότσαρκα και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επελέγη ως μήνας ποδοσφαίρου. Ο καιρός βέβαια κάνει τα δικά του αλλά στην τελική ποιος κάνει του αλλουνού;
Εγώ εδώ, συνεχίζω ακάθεκτος, μέχρι να μου τελειώσουν τα ποστάκια και να πάρει τη θέση μου κάποιος άλλος garavelas, πιο νέος και πιο όμορφος. Πιθανόν αυτό να συμβεί όταν τελειώσουν οι τσάρκες, κάτι που δεν βλέπω προς το παρόν στον ορίζοντα πάνω από το κατάρτι, στο οποίο βρίσκομαι κι έχω κλάσει μέντες με γεύση φράουλα, συνέπεια του πυρηνικού ατυχήματος του Τσερνομπίλ που έγινε το 1986, όταν και πήγαινα στην Ε΄ Δημοτικού κι οι περισσότεροι από σας δεν υπήρχατε ούτε ως σπερματοζωάρια.
ΥΓ. Έχω αρχίσει και νοιώθω λίγο σαν τον Gummy Bear και δηλώνω θηρίο ανήμερο στα ποστ αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα. Αυτό σημαίνει ότι μόλις εξημερωθώ, θα ρίξω οριστικά τη σελίδα διότι το σπάμινγκ ουκ ανδρός σοφού και βαριέμαι μοναχός μου να χορεύω και να πηδάω όσο θέλω. Αυτά. Κατά τ’ άλλα ετοιμάζομαι για απόσυρση. Δεν πρόλαβα να το κάνω την τελευταία φορά αλλά τώρα μάλλον δεν τη γλιτώνω. Ελπίζω μόνο να προλάβω να δω τον τελικό.