Για την περιοχή του Λιανοτοπίου που βρίσκεται πάνω από το Πεύκο και κοντά στο αντάρτικο νοσοκομείο και τη μονή του Αγίου Ζαχαρία, αξίζει ξεχωριστή εξόρμηση και οι πληροφορίες λένε ότι οι περισσότεροι κάτοικοί του ήταν χρυσοχόοι.
Την εποχή που το χωριό ήκμαζε ή τέλος πάντων είχε μια κανονική ζωή, οι μεταφορές γινόντουσαν δύσκολα και κυρίως με ζώα. Υποθέτω επομένως ότι θα ήταν λίγο δύσκολο να μεταφέρουν κάποιοι από μακρινή περιοχή τον χρυσό για επεξεργασία μέχρι το χωριό. Το γρήγορο συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι οι Λιανοτοπίτες μάζευαν από κάπου κοντά τον χρυσό και στην συνέχεια τον εμπορεύονταν.
Ο χρυσός πέρα από τα ορυχεία, εντοπίζεται και σε ποτάμια. Το βουνό είναι γεμάτο ρέματα που πολλά έχουν νερό σχεδόν όλο τον χρόνο. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα πάμε για να βγάλουμε χρυσό αλλά το αναφέρω ως πληροφορία.
Έχω επίσης και την μαρτυρία ενός ηλικιωμένου από παρακείμενο χωριό (συνταξιούχου χημικού μηχανικού σήμερα) ότι ο Γράμμος είναι γεμάτος με χρυσό και δεν αναφερόταν στις λίρες του εμφυλίου που κάποιοι ψάχνουν ακόμα και σήμερα...
Οι Λουβράδες βρίσκονται ανάμεσα στο Πετροπουλάκι και το Καστανόφυτο (διαδρομή με τα πόδια από το Πετροπουλάκι περίπου 30 λεπτά) και σήμερα πρέπει να σώζεται μόνον η εκκλησία. Είναι μία εξόρμηση που τη συζητάμε πολύ καιρό αλλά δεν έτυχε μέχρι σήμερα να την πραγματοποιήσουμε μολονότι στο Πετροπουλάκι έχουμε πάει 4 ή 5 φορές.
Το Γλυκονέρι βρίσκεται σε μια πλαγιά όπως πας για Πεύκο πάνω ακριβώς από τη διασταύρωση για Λιβαδοτόπι (το χωριό φαίνεται από τον δρόμο) και έχει 3 ή 4 σπίτια, υποθέτω αναστηλωμένα. Η πρόσβαση είναι σχετικά εύκολη με αυτοκίνητο.
Το Λιτσιστάρι πρέπει να βρίσκεται πλησιέστερα στην Κοτύλη απ’ ότι στο Νεστόριο.
Στην Κοτύλη έχουμε πάει και για το χωριό Φούσια δεν γνωρίζω τίποτα αλλά όλο και κάποιος θα γνωρίζει για να μας πει.