Αν δεν ήταν το σύννεφο στο φώτο, η οποία επίτηδες επιλέχτηκε ώστε να υποβοηθήσει αυτό το μυστηριακό ύφος το οποίο ταιριάζει σε αυτό το βουνό, δε θα απορούσε κανείς γιατί η κορυφή αυτή ονομάστηκε Περήφανο! Είναι στα 2.444μ και οι περισσότεροι τη μπερδεύουν με την Τσούκα Πέτσικ (τα 2.520μ), όχι άδικα καθώς είναι η πρώτη ψηλή κορυφή που αντικρίζει κανείς ερχόμενος από τα λιβάδια, και για να μην κοροϊδευόμαστε, είναι και η πιο εντυπωσιακή... Έχω την αίσθηση, άλλα όχι και σαφή στοιχεία, ότι η προσέγγιση της θα είναι ευκολότερη από την μεριά της Αετομηλίτσας, όπως επίσης έχω την αίσθηση, ότι η θέα που θα μας χαρίσει θα είναι μοναδική και ίσως ελαφρώς καλύτερη (τουλάχιστον προς Καστοριά μεριά) και αυτήν που απολαμβάνει κανείς από την Τσούκα Πέτσικ.
Όσο για την ιστορία της περιοχής αυτής και των γύρω κορυφών αυτών, τι να πει κανείς... Η ιστορία εδώ πάνω παίρνει σάρκα και οστά: από τα απομεινάρια του χωματόδρομου (κινείται παράλληλα όλης της κορυφογραμμής από Αλβανία προς Αετομηλίτσα περίπου στα 2.300 μέτρα) που χάραξαν οι Ιταλοί για να περάσουν προς την Πίνδο, μέχρι τις σφαίρες, τις σκουριασμένες λαμαρίνες και τα πολυβολεία του εμφυλίου. Ένα μέρος μυθικό που δε θα άφηνε ασυγκίνητο ούτε έναν σκηνοθέτη του χόλιγουντ, ένα μέρος με ιστορία που δε θα άφηνε ασυγκίνητο ούτε τον τελευταίο ιστοριοδύφη.. Και όσο και αν σκαλώνουν οι τσάρκες μας στο δρόμο προς την αρχική σελίδα του cyberotsarka.gr (ναι μη με κοιτάτε, και εγώ φταίω!), νομίζω πως όσο υπάρχουν μέρη (εσαεί δηλαδή) θα υπάρχει και όρεξη. Και όσο αφήνουμε τις αισθήσεις μας ελεύθερες να καταγράφουν και άλλες εμπειρίες τόσο πιο πολλά θα μαθαίνουμε.
Έχει πει κάποιος, αλλά πραγματικά δε ξέρω ποιος, πως αν ζήλεψες ποτέ τα πουλιά και αναρωτήθηκες πως θα ήταν αν πετούσες, η πλησιέστερη απάντηση που μπορείς σαν άνθρωπος να πάρεις είναι το συναίσθημα του να κατακτάς τις ψηλές κορυφές! Φύγαμε λοιπόν!

ΥΓ1. Η ιδέα για την τσάρκα ανήκει στον garavelas.
YΓ2. Κάτι συζητάμε για τοποθέτηση βιβλίου επισκεπτών στην κορυφή του Γράμμου (2520) που ενδέχεται να γίνει στην ίδια εξόρμηση. Το βιβλίο που πιθανώς θα προσπαθήσουμε με κάποια πατέντα να φυλάξουμε από τα στοιχεία της φύσης που είναι έντονα εκεί πάνω, θα ενημερώνει τον επισκέπτη αναλυτικά για το που βρίσκεται και θα του επιτρέπει να αφήσει το στίγμα του στην 4η ψηλότερη κορυφή της χώρας. Η ιδέα λέει ότι κάποιο κορόιδο από εμάς (εγώ δηλαδή!) θα ανεβαίνει κάθε χρόνο να αλλάζει το βιβλίο και θα μοιραζόμαστε εδώ στη σελίδα τα περιεχόμενα του προηγούμενου. Ίσως καλό θα ήταν το βιβλίο να χωριστεί σε δύο μέρη, ένα για αυτά που θέλουν οι ορειβάτες να δημοσιευτούν εδώ, και ένα γι'αυτά που θέλουν να μείνουν μυστικά.
ΥΓ3. Τέρμα άσχετος, διάλεξα φώτο που το Περήφανο είναι στριμωγμένο αριστερά και έβαλα και το παλιό watermark...
ΥΓ4. Καλή μου συνέχεια εξεταστικής, τα ξαναλέμε τέλη του μήνα!!!

Δυστυχώς ο Γράμμος παραμένει μέχρι τις μέρες μας πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης για αρκετούς. Δεν θα κρίνω αν σωστά συμβαίνει αυτό ή όχι, και ποιος έχει δίκιο ή άδικο, διότι δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο ή άδικο. Ορισμένοι όμως από αυτούς που συνεχίζουν να συντηρούν ακόμα και σήμερα που βρισκόμαστε στο καναβάτσο, ένα κλίμα διχόνοιας που κάποτε χώρισε στα δύο την πατρίδα μας, είμαι σίγουρος ότι τον Γράμμο δεν τον έχουν δει, ούτε από φωτογραφίες...

Δεν είναι το ψηλότερο βουνό της πατρίδας μας, είναι όμως ένα από τα ογκωδέστερα και οπωσδήποτε τα ομορφότερα. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι κάθε φορά που ανεβαίνουμε στον Γράμμο, στην ουσία προετοιμάζουμε ταυτόχρονα και την επόμενη εξόρμηση. Για να το γνωρίσει κάποιος καλά θα πρέπει να το επισκεφθεί πολλές φορές και σίγουρα θα πρέπει να το περπατήσει.

Ίσως κάποτε βρεθεί ο χρόνος για να αναρτηθεί στην αρχική σελίδα ένα πλήρες θέμα και από την τελευταία εξόρμηση που κάναμε πάνω στο βουνό (30 Σεπτεμβρίου 2012), φτάνοντας μέχρι την κορυφή Περήφανο ή Σκίρτση, σε υψόμετρο 2444 μέτρων, από όπου και οι φωτογραφίες που επισυνάπτω.






Σε λίγες μέρες, εκτός απροόπτου, θα ξανανέβουμε στον Γράμμο με κατεύθυνση το Πάρκο Εθνικής Μνήμης ή Συμφιλίωσης για να συλλέξουμε κάποια από τα ιδιαίτερα μυστικά που κουβαλάει το ψηλότερο βουνό του νομού μας, ενώ το καλοκαίρι έχουν προγραμματιστεί εξορμήσεις στις κορυφές των Αρρένων, πάνω από Χρυσή και Πευκόφυτο, όπου πολλά από τα σημάδια που άφησε πίσω του ο εμφύλιος αρνούνται πεισματικά να εξαφανιστούν από τον χρόνο, ίσως για να μας θυμίζουν τα δεινά που πέρασε στην πρόσφατη ιστορία της, η πατρίδα μας…

Το πεδίο είναι πολύ μεγάλο κι ευτυχώς έχει αρχίσει και πέφτει λίγο η αμόλυβδη (όχι και τίποτα σπουδαίο όμως, από το ρετιρέ του εικοστού ορόφου κατέβηκε στον δέκατο ένατο όροφο). Ελπίζω το επόμενο ποστάκι μου εδώ μέσα να είναι λιγότερο ασύνδετο από το παρόν και να έχει προηγηθεί κάποιο σχετικό θέμα στην αρχική.

ΥΓ1. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο θάλασσα, παραλία, τσόκαρο και φραπές. Εξίσου όμορφα και τολμώ να πω ακόμα περισσότερο όμορφα είναι τα βουνά της.

ΥΓ2. Στα ίδια χώματα που ποτίστηκαν με αίμα και γράφτηκε το έπος του 1940, λίγα χρόνια μετά, με το ίδιο αίμα δηλητηριάστηκε η ελληνική ιστορία...

Την Κυριακή της 21ης Ιουλίου 2013 στο περιθώριο της εξόρμησής μας στο Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης επιχειρήσαμε μία γρήγορη ανάβαση στην Επάνω Αρένα του Γράμμου. Δυστυχώς αποτύχαμε για δύο λόγους...
Ο πρώτος ήταν ότι ξεκινήσαμε από τη νότια μεριά της κορυφής και δεν ήταν δυνατή η πρόσβαση με τα μέσα που είχαμε στη διάθεσή μας. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι για να πάμε στη βόρεια μεριά της κορυφής που σε ανεβάζει ευκολότερα, έπρεπε να διασχίσουμε για δεύτερη φορά τον καταυλισμό των χίπηδων που είχαν στρατοπεδεύσει ακριβώς από κάτω και δίπλα στη λίμνη Μουτσάλια.
Αυτό εμπεριείχε σοβαρούς κινδύνους για τη σωματική μας ακεραιότητα καθώς δεν ήταν λίγοι αυτοί που κυκλοφορούσαν με τις ζαλούπες απ' όξω αλλά και κάποιες άλλες λυσσασμένες που δεν θα είχαν ενδοιασμούς να μας "φάνε" ζωντανούς. Επειδή όμως δεν γνωρίζαμε σε ποια από τις δύο περιπτώσεις θα πέφταμε, μιας που οι πιθανότητες φαινόντουσαν μοιρασμένες, αποφασίσαμε να μη ρισκάρουμε να περάσουμε πεζοί μέσα από τον καταυλισμό κι αντί για την κορυφή βρεθούμε σε κάποια σκηνή όπου δεν θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων, αν ήμασταν τα θηράματα ή οι κυνηγοί...
Ματαιώσαμε λοιπόν την ανάβαση για κάποια άλλη φορά μέσα στη φετινή περίοδο.
Αυτή η άλλη φορά έφτασε και η ανάβαση θα πραγματοποιηθεί εκτός απροόπτου το ερχόμενο Σάββατο στις 7 του μηνός.
Οι χίπηδες έχουνε φύγει, επομένως δεν θα χρειαστεί να φορέσετε ούτε τσίγκινα σωβρακάκια, ούτε όμως να έρθετε με διάθεση του στυλ, πάω να παίξω σε γερμανική τσόντα. Η ανάβαση θα γίνει από την βορεινή πλευρά της κορυφής, το υψόμετρο της Επάνω Αρένας είναι 2195 μ. και εκτιμώ ότι θα χρειαστούμε κοντά στις δύο ώρες ανήφορο (περίπου 500 μέτρα υψομετρική διαφορά).





ΥΓ. Όλοι όσοι συμμετάσχουν στην εξόρμηση θα κερδίσουν αυτομάτως 4 like στο facebook.

Δαμιανέ μιας και αναφέρθηκες σε λυσσασμένες, η εναλλακτική σου στις Αρρένες ήταν να γίνεις το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου για τις απανταχού χίππισες. Θα σε κάναν είδωλο ως θεό της γονιμότητας. Εσύ έχασες.

Επειδή ο αρχηγός μας έχει ανάστημα ίσαμε τα ψηλά βουνά και μιας που ετοιμάζω αυτές τις μέρες το θέμα για το Περήφανο του Γράμμου, να του αφιερώσω μία φωτογραφία από το επόμενο άρθρο της Γκαϊμπερούτσκας που θα αναρτηθεί μάλλον τη Δευτέρα, στην οποία απεικονίζεται η ψηλότερη κορυφογραμμή του θρυλικού μας βουνού, όπως φαίνεται από το ύψωμα Γκέσος σε υψόμετρο 2163 μέτρα…


ΥΓ1. Γνωρίζω ότι είμαι ο μόνος που θα του λείψει εδώ μέσα ο αρχηγός, παρόλο που τα δύο τελευταία χρόνια, και λόγω σχολής κυρίως, είχε σηκώσει λευκή πετσέτα…
ΥΓ2. Billkos, μιας που βρισκόμαστε στο Γράμμο (έστω και εικονικά), δεν πιάνεις να κάνεις τίποτα για το ΠΕΣ, να παίρνει σειρά κι αυτό;
ΥΓ3. Πριν από λίγες ημέρες ο αρχηγός μας, εκφράζοντας την αγωνία του για το μέλλον της μεγάλης διαδικτυακής μας αγάπης, με ρώτησε τι θα κάνουμε με την ιστοσελίδα, τώρα που θα βαράει προσοχές και θα φυλάει οπλοβαστούς... Έχω να δηλώσω προς όλα τα απολωλότα πρόβατα και τους μαύρους λύκους ότι πρώτα θα πέσει το facebook και μετά η Cyberότσαρκα!

billkos έγραψε:



Χαχαχαχαχαχαχαχα!

Λοιπόν, για χαλαρώστε λίγο γιατί το μαμήσατε το θέμα κι έτσι αράπη που με βάψατε δεν το έχω και πολύ να σας γονιμοποιήσω όλους εδώ μέσα και να μου αρχίσετε μετά και τα like...


toulia sorry. Έπρεπε να συμπληρωθεί το καρέ και σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα εσύ την πληρώνεις... Νόμος!

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες βγαίνω στο μπαλκόνι του σπιτιού μου για να δω τον χειμώνα που έρχεται… Είναι πολύ εύκολο να το διαπιστώσει κανείς αυτό αρκεί να ρίξει μία ματιά στις ψηλές κορυφές του Γράμμου. Το βουνό έχει ντυθεί στα λευκά και θα αρχίσει να σκουραίνει και πάλι κάπου μέσα στον Μάιο. Στη φωτογραφία διακρίνονται ο Σούφλικας και η Τσούκα Πέτσικ κι ότι βλέπουμε χιονισμένο, βρίσκεται πάνω από 1700-1800 μέτρα υψόμετρο. Τέτοιες μέρες λοιπόν, ο νους μου τρέχει σε χιονισμένες ορεινές εξορμήσεις που ποτέ δεν κάναμε…


Καλό χειμώνα σε όλους!

Ο καπετάνιος εγκαταλείπει τελευταίος το καράβι...

Πριν 2 χρόνια:


Πριν 65 χρόνια:


Τη φώτο την βρήκα στο news247 διαβάζοντας το φωτορεπορτάζ για τα 65 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου. Την έχω εντοπίσει και παλιότερα σε ιστορικό βιβλίο όπου η λεζάντα του ανέφερε πως πρόκειται για τη μάχη του Περήφανου. Είχα την αίσθηση αρχικά ότι η φώτο με τον antonis έτσι όπως την θυμόμουν στο μυαλό μου ήταν από την ίδια ακριβώς γωνία. Μπορεί να έπεσα λιγάκι έξω αλλά ήμουν φορτσάτος για το ποστ και είπα να μη το αφήσω έτσι! Ωραία ιδέα πάντως θα ήταν, και έχει αναφερθεί στο παρελθόν, να εντοπίζουμε σήμερα τοποθεσίες από τέτοιες παλιές φωτογραφίες και να τις απαθανατίζουμε από την ίδια γωνία.
www.cyberotsarka.gr/afierwmata/summit-se.../343-2013-09-16.html

Γιατί διαλέγετε πάντα τον δύσκολο δρόμο δεν έχω καταλάβει ακόμη. Την φωτο αυτή την είδες πέρυσι.

grammos-pes.gr/photos/show_panorama/pid/792/allview/0/page/38

Ωχ billkos μόλις με εξέθεσες φίλε! Ναι υπήρχε στο Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης αλλά να είναι και από το 2520..;

Δε θα διαφωνήσω με τη λεζάντα του ΠΕΣ αλλά πάλι μία αμφιβολία την έχω, ιδού η 2520:


Η φώτο είναι τραβηγμένη από Αλβανία μεριά αλλά νομίζω ότι και χαμηλά από τη ράχη στο μονοπάτι της Αετομιλήτσας (δε βρήκα στο αρχείο μας ακριβώς τη γωνία) η Τσούκα Πέτσικ φαίνεται πιο απότομη και μακρινή. Αφήστε που στο βιβλίο -δε δίνω παραπομπή για δικούς μου λόγους- η φωτογραφία με τους στρατιώτες που τρέχουν προς το ύψωμα παρατίθεται στο σημείο που μιλάει για το "ντου" που έγινε στο Περήφανο ένα πρωί, εν μέσω της διήγησης ενός ανθρώπου που βρισκόταν σε αυτή τη μάχη.

Μάλλον δεν μπορώ να σε βοηθήσω αν είναι το Περήφανο ή το Τσούκα Πέτσικ. Ο κλασικός φυσιογνωμιστής βουνών είναι ο συναγωνιστής Γκαραβέλας, τον οποίο καλώ στο βήμα να καταθέσει τις απόψεις του επί του θέματος.

Ομολογώ ότι στην αρχή είχα τη βεβαιότητα ότι η κορυφή της ασπρόμαυρης φωτογραφίας είναι το Περήφανο αλλά μετά από αρκετό ψάξιμο, κατέληξα ότι είναι η Τσούκα Πέτσικ. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία (όπως και η έγχρωμη που επισυνάπτω) έχει τραβηχτεί νότια και ανατολικά της Τσούκα Πέτσικ (από αυτή τη μεριά είναι και το Περήφανο). Οι ομοιότητες είναι πολλές και δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για την ταυτοποίηση της κορυφής. Κάποιες διαφορές παρατήρησα στο μονοπάτι αλλά κι αυτό δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα το ίχνος του.

Κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση.






Δυστυχώς, από το σημείο λήψης της ασπρόμαυρης φωτογραφίας δεν έχουμε οπτικό υλικό, αν κι έχουμε περάσει από δίπλα, καθώς εκείνη τη μέρα που βρεθήκαμε κοντά σε αυτό το σημείο, έβρεχε καταρρακτωδώς και το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν να κατεβούμε υψόμετρο.

Η έγχρωμη φωτογραφία δανεισμένη από τον παρακάτω σύνδεσμο:
www.panoramio.com/user/4107436?with_photo_id=31505911