Παίρνω σκυτάλη από το κεντρικό άρθρο και ανοίγω σχετικό θέμα εδώ μέσα…
Η περιοχή του ρέματος, ξεκινάει δυτικά του Νοστίμου και καταλήγει κάτω από τα Κρύα Νερά. Σε παλαιό χάρτη εμφανίζεται με την ονομασία Βρύσες και πρόκειται για ένα ρέμα κατά μήκος του οποίου σχηματίζονται πολλοί καταρράκτες. Στο συγκεκριμένο ρέμα έχουμε κατεβεί και παλαιότερα (τρεις φορές), πηγαίνοντας στους καταρράκτες των Σπηλαίων. Πριν λίγες εβδομάδες λοιπόν, όπως αναφέρεται και στο κεντρικό άρθρο, ξαναμπήκαμε στο ρέμα, σε ψηλότερο όμως σημείο, ψάχνοντας για τη σπηλιά του Τάκου, την οποία δεν βρήκαμε. Οι εικόνες που αντικρίσαμε φτάνοντας εκεί, είναι τουλάχιστον απογοητευτικές, δείγμα όμως της μίζερης μας πραγματικότητας. Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ στο σκουπιδαριό που υφίσταται μέσα στο ρέμα με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται (οι εικόνες στο σχετικό άρθρο μιλούν από μόνες τους) θέλω όμως να συμπληρώσω λίγα πράγματα...
Όπως προανέφερα, πρόκειται για το ίδιο ρέμα το οποίο τροφοδοτεί με νερό και τους καταρράκτες των Σπηλαίων, οι οποίοι βρίσκονται περίπου δύο χιλιόμετρα βορειότερα και κοντά στα διακόσια μέτρα χαμηλότερα. Κι εδώ υπάρχει μία αντίφαση... Οι Σπηλαιώτες, από τη μία μεριά, έχουν κάνει προσπάθειες να αναδείξουν το τμήμα του ρέματος που γεωγραφικά τους ανήκει, διαμορφώνοντας με τα φτωχά μέσα που διαθέτουν το μονοπάτι που οδηγεί στους καταρράκτες του χωριού, διοργανώνοντας παράλληλα περιπάτους (τουλάχιστον μία φορά κάθε χρόνο), κι από την άλλη, στους πιο πάνω ορόφους, οι κοντοχωριανοί Νοστιμιώτες (ή όποιοι, τέλος πάντων, αφήνουν εκεί τα σκουπίδια τους) «φρόντισαν» και μετέτρεψαν το ίδιο ρέμα σε πραγματικό σκουπιδότοπο.
Είναι δηλαδή σαν να μένει κάποιος στον πρώτο όροφο που φροντίζει το μπαλκόνι του ώστε να είναι καθαρό, κι ο μόρτης που μένει στο ρετιρέ, να πετάει από το δικό του μπαλκόνι τα σκουπίδια του κι όποιον πάρει η σακούλα...
Είναι ειρωνικό για ένα χωριό σαν το Νόστιμο, παγκοσμίως γνωστό για το μουσείο που διαθέτει και που κάθε χρόνο δέχεται πολλούς επισκέπτες, να αφήνει έρμαιο στις διαθέσεις λίγων μία πολύ όμορφη περιοχή, απλά και μόνο επειδή δύσκολα κάποιος θα την προσεγγίσει. Θεωρώ δεδομένο ότι στο χωριό υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν την κατάσταση και κάποιοι θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία να καθαριστεί ο χώρος. Η τοποθεσία μάλιστα εμφανίζεται και ως τμήμα προτεινόμενης διαδρομής, σε έντυπο και ψηφιακό οδηγό της περιοχής, που κυκλοφόρησε πρόσφατα ο δήμος μας.


Γενικότερα η περιοχή στα Καστανοχώρια και στις παρυφές των Οντρίων είναι γεμάτη από μικρούς και μεγάλους καταρράκτες, άλλους κρυμμένους καλά κι άλλους σε εμφανή σημεία, όπως είναι οι καταρράκτες του Ζευγοστασίου. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι εποχικοί, με πλήρη φόρτο τον χειμώνα και την άνοιξη, και ελάχιστο νερό τους καλοκαιρινούς μήνες. Αυτό όμως δεν μειώνει καθόλου τη γοητεία που εκπέμπουνε κι ένας περίπατος, τουλάχιστον την περίοδο που οι καταρράκτες έχουν νερό, αξίζει από κάθε άποψη. Είναι και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τα χωριά μας που εδώ και δεκαετίες έχουν ερημώσει.
ΥΓ. Μέσα στο Πάσχα προτείνω να διασχίσουμε το ρέμα ολόκληρο ξεκινώντας από το Νόστιμο, για να δούμε τι άλλο μπορεί να "κρύβεται" εκεί μέσα. Έχει μήκος περίπου 3 χιλιόμετρα, υψομετρική διαφορά αφετηρίας και τερματισμού 300 με 350 μέτρα, όμως θα πρέπει να εξασφαλίσουμε μεταφορικό μέσο στον τερματισμό που θα μας οδηγήσει πίσω στο Νόστιμο για να πάρουμε τα αυτοκίνητα. Εναλλακτικά μπορούμε να ξεκινήσουμε δύο ομάδες με αντίθετες φορές αλλά αυτό δεν το προτείνω γιατί ως γνωστόν διαθέτουμε στις τάξεις μας και μανάβηδες… σόρρυ, προδότες ήθελα να γράψω.