Έχω κουραστεί να γράφω για καταρράκτες αλλά και τι να κάνεις...
Στο Λιβαδοτόπι υπάρχουν κι άλλοι εκτός των δύο που αναφέρονται στο σχετικό άρθρο και τελικά αναρωτιέμαι μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε τα μέρη στο νομό, που δεν έχουν καταρράκτη.
Την πρώτη φορά που ανεβήκαμε στο χωριό, τον Αύγουστο του 2008, δεν επισκεφθήκαμε τον μεγάλο καταρράκτη διότι η εξόρμηση περιελάμβανε περιήγηση στους παρακείμενους οικισμούς. Ξεκινήσαμε όμως να βρούμε έναν μικρότερο, ο οποίος είναι χωμένος βαθιά μέσα στο δάσος αλλά το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό καθώς όταν φτάσαμε, διαπιστώσαμε ότι ο καταρράκτης ήταν "κλινικά νεκρός".
Η συγκεκριμένη "τσάρκα" όμως, ήταν η αρχή του κακού με τους καταρράκτες καθώς τότε ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία...
Ακολουθεί σχετική φωτό.
Με εκτίμηση
Damianos Garavelas
Επανακάμψας Καταρρακτολόγος
ΥΓ1. Κατά την επιστροφή μας από τη δεύτερη εξόρμηση στην περιοχή (Ιανουάριος 2009) είχαμε και την τύχη να συναντήσουμε στο δρόμο, μία από τις καφέ αρκούδες του Γράμμου κι ευτυχώς γι’ αυτήν που είμασταν μέσα στο αυτοκίνητο και δεν την πετύχαμε όταν είμασταν πεζοί, μακριά και έξω από αυτό... Ο θεός τη φύλαξε!
Δυστυχώς η αρκούδα εξαφανίστηκε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και δεν προλάβαμε να αποθανατίσουμε κάποιο στιγμιότυπο από το πιο επιβλητικό θηλαστικό του βουνού.
ΥΓ2. Χειμερία νάρκη είπατε;