Την τελευταία φορά που θυμάμαι ότι έβαλα τον εαυτό μου στη διαδικασία να κάνει κάποιου είδους σύγκριση, κατέληξα στο προσωπικό συμπέρασμα ότι τελικά, οι περισσότερες μονομαχίες στη ζωή, λήγουν ισοπαλία...
Σε όσες δεν λήγουν ισοπαλία, ο νικητής ανεβάζει τον πήχη ψηλότερα, μεγαλώνοντας ταυτόχρονα και τις ευθύνες του (όσο πιο ψηλά όμως ανεβαίνει κάποιος, τόσο χειρότερο είναι το πέσιμο), ενώ ο χαμένος μπορεί μεν να πιάσει πάτο αλλά θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος γιατί και να θέλει, δεν δύναται να πάει χαμηλότερα, οπότε μπορεί να είναι αισιόδοξος.

Είπαμε λοιπόν, να ξεκινήσουμε κάποιου είδους "αντιπαραθέσεις" ανάμεσα σε κάποιες από τις εξορμήσεις, τις οποίες κάναμε. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι, οι "αντίπαλοι" να έχουν κάποια κοινά στοιχεία μεταξύ τους. Θα μπορούσαμε π.χ. να συγκρίνουμε τον καταρράκτη του Βέλους με τον καταρράκτη του Λιβαδοτοπίου αλλά θα ήταν μάλλον λίγο άκομψο να αντιπαραβάλλουμε το σπήλαιο των νερών με τον ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου....

Πρώτη μονομαχία λοιπόν που τίθεται επί της οθόνεως στη διαδικτυακή μας αρένα, θα είναι αυτή του Αϊ Νικόλα του "Κρεμαστού" με "αντίπαλο", τη Σκήτη του Αγίου Νικάνορα (σε λίγες μέρες που θα αναρτηθεί το αναλυτικό άρθρο για τη σκήτη που κινδυνεύει να πνιγεί, θα μπορείτε να κάνετε τη σύγκριση και όσοι δεν έχει τύχει να επισκεφθείτε το ιστορικό αυτό μέρος, καθώς το άρθρο θα περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό – ο Αϊ Νικόλας υπάρχει ήδη).

[img=http://img232.imageshack.us/img232/882/nikolasvsnikanor.jpg]

Εν τάχει λοιπόν, έχουμε και λέμε...

Αϊ Νικόλας ο "Κρεμαστός":
Το upload από τη σκάλα είναι κατά πολύ δυσκολότερο, καθώς πρέπει να κρατιέσαι καλά και να ρίχνεις μπροστά το κέντρο βάρους του σώματός σου, λόγω μεγάλης κλίσης. Φροντίστε κάποιος να σας ακολουθεί, έτσι ώστε αν σας πάρει η κατρακύλα να τη γλιτώσετε εσείς και να μεταθέσετε τη λύση του προβλήματος, στον από κάτω σας. Το download είναι ευκολότερο και πιο διασκεδαστικό. Μπορείς να απολαμβάνεις τη θέα καθώς θα πέφτεις, κάνοντας τσουλήθρα στα σκαλοπάτια, ενώ σε αυτή την περίπτωση εξασφαλίστε ότι εσείς ακολουθήτε κάποιον άλλον για τη λύση του προβλήματος...
Η σκάλα (λίγο σοβαρά τώρα) ότι κι αν λέγεται, δεν κουνιέται και είναι αρκετά σταθερή για να κρατήσει τον οποιονδήποτε.
Η θέα από το "μπαλκόνι" είναι μοναδική.
Το εκκλησάκι είναι απέριττο και απλό, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η αυτοσχέδια βρύση που υπάρχει μέσα στο ναό, που φυσικά εξυπηρετούσε τις ανάγκες του μοναχού που ασκήτεψε εκεί.

Σκήτη Αγίου Νικάνορα:
Η κατασκευή της σκάλας, όπως την κοιτάς πριν ανέβεις, σου εμπνέει μια κάποια σιγουριά αλλά αυτό το ξεχνάς μόλις κάνεις το πρώτο βήμα, καθώς νομίζεις ότι ανέβηκες σε τραμπολίνο και πολύ σύντομα θα κάνεις θεαματική βουτιά στον Αλιάκμονα, που ρέει καμαρωτός, σχεδόν κατακόρυφα, αρκετά μέτρα κάτω από τα πόδια σου. Όσο όμως ανεβαίνεις, διαπιστώνεις ότι τόσο πιο ασφαλής γίνεται και οι πρώτες σκέψεις που έκανες, έχουν κιόλας ξεχαστεί (έχεις και το γυρισμό όμως μεγάλε, μη χαίρεσαι).
Εδώ δεν υπάρχει μπαλκόνι, όπως στον Κρεμαστό (υπάρχει ένας πολύ μικρός χώρος δίπλα κι έξω από τη σκήτη, χώρος προσευχής λογικά), καθώς με το που τελειώνει η σκάλα, μπαίνεις κατευθείαν μέσα στη σκήτη (2 ορόφων) και στον πάνω όροφο υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, μικρότερο από αυτό του Αϊ Νικόλα. Το λιγοστό φως, ο βράχος από τη μια μεριά, οι τοιχογραφίες από την άλλη, το τέμπλο του ναού και τα τάματα των πιστών που κρέμονται σε αυτό (όσοι φτάνουν ως εκεί αφήνουν κάτι προσωπικό, έτσι για το καλό), κάνουν την ατμόσφαιρα, πιο κατανυκτική.
Η εξόρμηση στη σκήτη διαρκεί συνολικά περισσότερο και περιλαμβάνει ευχάριστο αλλά προσεκτικό περπάτημα 40 λεπτών περίπου (μετάβαση – επιστροφή), σε αντίθεση με τον Αϊ Νικόλα που φτάνεις πολύ κοντά με αυτοκίνητο.

Συνοψίζοντας...
Οι τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονται τα ασκηταριά, είχαν μάλλον ως πρωταρχικό κριτήριο την απομόνωση. Ο τρόπος με τον οποίο έχουν κτιστεί, τόσο ο Αϊ Νικόλας όσο και η σκήτη του Αγίου Νικάνορα, είναι εντυπωσιακός, καθώς την εποχή που κατασκευάστηκαν δεν υπήρχαν τα σύγχρονα μέσα και πολύ περισσότερο δεν υπήρχαν οι σκάλες που χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα για να ανέβουμε. Η πρόσβαση των μοναχών και η μεταφορά των διαφόρων υλικών και αγαθών, γινόταν μάλλον με σκοινιά από την κορυφή του βράχου με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Κλείνοντας...
Στον κόσμο μας, τίποτα δεν είναι ίδιο.
Όλα έχουν κάτι το διαφορετικό, κάτι το μοναδικό, κάτι ξεχωριστό.
Το ίδιο ισχύει και για τις δύο παραπάνω τοποθεσίες.
Το πόρισμά μου, λοιπόν...

Αϊ Νικόλας "Κρεμαστός" εναντίον Σκήτης Αγίου Νικάνορα: σημειώσατε Χ.

ΥΓ. Η δύναμη της ψυχής κάποιων ανθρώπων ξεπερνάει τα συνηθισμένα όρια και είναι αυτή που αφήνει τα σημάδια τους στο χρόνο, για να μπορούμε να τα βλέπουμε εμείς σήμερα κι άλλοτε να παραδειγματιζόμαστε κι άλλοτε να απορούμε...
Δεν είμαι ο πιο πιστός άνθρωπος στον κόσμο αλλά οι εξορμήσεις στις δύο παραπάνω τοποθεσίες, μου θύμισαν ότι τελικά, ο άνθρωπος μπορεί να αντλεί δύναμη μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό και όταν έχει πίστη σε κάτι, τότε αυτομάτως, όλα τα εμπόδια καθίστανται πολύ μικρότερα...

Καταρχήν θα ξεκινήσω από το υστερόγραφο του φίλου Garavela: "Δεν είμαι ο πιο πιστός άνθρωπος στον κόσμο αλλά οι εξορμήσεις στις δύο παραπάνω τοποθεσίες, μου θύμισαν ότι τελικά, ο άνθρωπος μπορεί να αντλεί δύναμη μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό και όταν έχει πίστη σε κάτι, τότε αυτομάτως, όλα τα εμπόδια καθίστανται πολύ μικρότερα..."
Και στις δύο περιπτώσεις όταν αντίκρισα τις σκαλωσιές, η πρώτη σκέψη μου ήταν "άλλη μια ευκαιρία για να προκαλέσω την τύχη μου".
Τότε λοιπόν σκέφτεσαι ότι ο Άγιος δεν θα σε αφήσει να πάθεις τίποτα κακό (τουλάχιστον έτσι σκέφτηκα εγώ) και κατάφερα να αντλήσω όση δύναμη χρειαζόταν για να τα καταφέρω και στις δύο περιπτώσεις.
Αυτά σαν πρόλογο.
Τώρα, στη μονομαχία μας, ψηφίζω με κλειστά τα μάτια Άγιο Νικάνορα (βλέπε ακόμη τρέμουν τα πόδια μου), η σκαλωσιά ήταν σάπια τελείως και η φωνή του φύλακα αντηχούσε ακόμη στα αυτιά μου, "πηγαίνετε αλλά μην ανεβείτε τα ξύλα είναι σάπια".
Αλλά σε αυτό το σημείο είναι που σκέφτηκα τα παραπάνω....

Αλλά ο μόνος που μπορεί να μας δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση είναι ένας πολιτικός μηχανικός ώστε να μας ενημερώσει για τη στατικότητα και των δύο σκαλωσιών.

Υ.Γ SORRY GARAVELA

Δεν υπάρχει ακόμα το πλήρες άρθρο για την σκήτη του Αγίου Νικάνορα άρα το κοινό δεν έχει πλήρη είκονα για να αποφανθεί περί της επικινδυνότητας. Κακά τα ψέματα στον Αϊ Νικόλα τον κρεμαστό (θα μιλήσω μόνο για εκεί που έχω πάει!) η σκάλα όσο επικύνδινη και αν φαίνεται πιστεύω ότι είναι ασφαλέστατη. Όταν την βλέπεις μπροστά σου κοτεύεις αλλά αν είσαι προσεκτικός δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Ο μόνος κίνδυνος είναι να μην παρπαλιαστείς από μόνος σου εντός της σκάλας παρά να σε παρπαλιάσει η ίδια η σκάλα στο κένο. Δεν ξέρω αν τα γράφω με σαφήνεια, αλλά το ελπίζω...
Με επιφύλαξη, λοιπόν, καθώς δεν έχω πλήρη εικόνα, λέω πως η σκάλα της σκήτης του Αγίου Νικάνορα είναι πιο επίνδυνη από αυτήν του Αϊ Νικόλα.

Υ.Γ. Θερμές ευχαριστίες σε αυτούς που κατασκεύασαν τις σκάλες και ας μην τις έκαναν και τέλειες. Η προσπάθεια και μόνο είναι συγκινητική! Μπράβο τους!

Υ.Γ.2 α) Ότι στραβό συναντάμε στην Ελλάδα το συγκρίνουμε με την Ευρώπη. Και πάντα συμπεραίνουμε ότι "είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ".
Υ.Γ.2 β) Στην Ελβετία οι σκήτες και τα καστρομονάστηρα έχουν κυλιόμενες;;

Θα πω και εγώ με την σειρά μου.
Ψηφίζω σκήτη Αγίου Νικάνορα.
Και ο λόγος που το κάνω αυτό είναι μόνο και μόνο για την διαδρομή που κάναμε να φτάσουμε ως εκεί.
Θεωρώ και τα δύο εξίσου φανταστικά και μοναδικά απλά στην σκήτη του Αγίου Νικάνορα πρέπει να κάνεις τον γύρο του βουνού και είναι πιο επικίνδυνη η διαδρομή σε σύγκριση με τον Άι Νικόλα τον Κρεμαστό.

Παιδιά, αρκετά καλό το θέμα με τη σκήτη.

Από τις φωτογραφίες που έχετε βάλει στα 2 θέματα, θα έλεγα ότι η σκήτη φαίνεται αρκετά πιο εντυπωσιακή από το εκκλησάκι του Αϊ Νικόλα.
Αυτά βέβαια από τις εικόνες.
Νομίζω ότι πολύ διαφορετικά θα βλέπει κάποιος τις τοποθεσίες αν τύχει και τις επισκεφτεί.
Όσο για την επικινδυνότητα ή όχι των σκαλοπατιών, πιστεύω ότι για να τις έχουν αφήσει εκεί, δεν θα πρέπει να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος γι αυτούς που ανεβαίνουν.
Φαίνεται όμως ξεκάθαρα ότι θέλουν προσοχή.

Είχα την τύχη να επισκεφτώ τον Αι Νικόλα με κάτι φίλους μου και οφείλω να ομολογήσω πως το θέαμα ,η θέα, η ατμόσφαιρα της περιοχής μου έμειναν χαραγμένα στο μυαλό και σε συζητήσεις μου για τέτοια θέματα αναφέρομαι για αυτό το μέρος συχνά και με μεγάλο εντυπωσιασμό! Ωστόσο όμως δεν έτυχε ποτέ να ακούσω και πολύ περισσότερο να βρεθώ στην περιοχή που βρίσκεται η Σκήτη! Όμως οι φωτογραφίες που είδα με ξενάγησαν στην περιοχή και με το παραπάνω θα έλεγα ! Νομίζω πως η Σκήτη είναι πολύ ανώτερη από το Αι Νικόλα! Δεν ξέρω τι με κάνει να το λέω αυτό…. ίσως είναι το ποτάμι που περνάει από κάτω , ίσως το μεγαλείο της απλότητας της Σκήτης , πραγματικά δεν ξέρω! Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως ψηφίζω την Σκήτη Αγίου Νικάνορα.



Φιλικά WiMax…