Γεια χαρά, Επισκέπτης
Όνομα Χρήστη Κωδικός: Να με θυμάσαι
  • Σελίδα:
  • 1

ΘΕΜΑ: Τα Όντρια, το βουνό μας

Τα Όντρια, το βουνό μας 12 Χρόνια, 11 Μήνες πριν #1218

Τι να γράψω γι’ αυτό το βιβλίο; Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω; Ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο...
Θα μπορούσε να είναι ένα από τα ευαγγέλια της Cyberότσαρκας αλλά δεν έχουμε τέτοια.
Έχει σταθεί ο πολυτιμότερος γραπτός οδηγός σε πολλές από τις εξορμήσεις μας πάνω στα Όντρια και καλός σύμβουλος για τις εξερευνήσεις μας στο σπήλαιο των Νερών.
Μέσα στις σελίδες του ανακαλύψαμε την ύπαρξη της τρύπας του Κωστάκη, αυτής του Αράπη, της σπηλιάς του Αγίου Μηνά και δεν ήταν λίγες οι φορές που πήραμε ακόμα και πληροφορίες για κάποια από τα άρθρα της Cyberότσαρκας.

Αποτελεί σπάνια έκδοση (έχουν περάσει και 30 χρόνια) και είναι από τα πρώτα βιβλία που εκδόθηκαν με πρωτοβουλία τοπικού συλλόγου της περιοχής μας.
Σπάνιες ιστορίες, ιδιαίτερα τοπωνύμια, γλαφυρές περιγραφές αλλά και φωτογραφίες που συνοδεύουν τις αφηγήσεις. Ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο, ίσως νομίσει ότι διαβάζει άρθρο της Cyberότσαρκας, σε κάποια από τα κεφάλαιά του.
Στο τέλος επισυνάπτεται και χάρτης των Οντρίων. Ο χάρτης, ναι μεν έχει γεωμετρικές ατέλειες, αλλά είναι ιδιαίτερα χρήσιμος για παρθενικές εξερευνήσεις πάνω στο βουνό.
Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα από τον καθένα αλλά που να το βρει κανείς...
Εμείς, ένα κομμάτι είχαμε και φροντίσαμε και το χάσαμε!
Αλλά έτσι είναι...
Την αξία κάποιων πραγμάτων την αντιλαμβάνεσαι μόνον όταν πλέον δεν τα έχεις!
Ρωτήσαμε όμως και υπάρχουν κάποιες σκέψεις επανέκδοσής του.
Οι Βραχιώτες υποθέτω ότι θα το έχουν κάπου στη βιβλιοθήκη τους κι επομένως για όσους ψάξουν να το βρουν ας φροντίσουν να εντοπίσουν πρώτα κάποιον που να κατάγεται από το χωριό.

ontria_mpakaimis.jpg

ΥΓ. Θα επιστρέψω με περισσότερα όταν και άμα το ξαναβρούμε...

ΥΓ2. Αφορμή για το παρακάτω «ποίημα» υπήρξαν οι συνολικά πέντε εξαντλητικές εξορμήσεις της Cyberότσαρκας στα μεγάλα Όντρια, μέχρι και τον τελικό εντοπισμό της τρύπας του Κωστάκη. Αν δεν υπήρχε το βιβλίο του Άρη Μπακαΐμη, μέσα από το οποίο πήραμε την ασφαλή πληροφορία για την ύπαρξη του σπηλαίου, ποτέ δεν θα έφτανα στον απώτατο καλλιτεχνικό μου οίστρο, τον οποίο ανέσυρα από το σχετικό θέμα του φόρουμ και που μπορείτε να διαβάσετε αμέσως τώρα...

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τον Κωστάκη,
να εύχεσαι να' ναι σύντομος ο δρόμος,
χωρίς μπιστιριές, χωρίς βάραθρα.
Τους λύκους και τις αρκούδες, τον θυμωμένο αράπη να φοβάσαι.
Να εύχεσαι να' ναι σύντομος ο δρόμος.
Λίγα τα ανοιξιάτικα πρωινά να είναι, που με τι αγανάκτηση,
με πόση απογοήτευση, θα σκαρφαλώνεις σε βράχια πρωτοϊδωμένα.
Να μην σταματήσεις σε τρύπες δραγασιώτικες
και στις πηγές, νερό να μην ξεχάσεις να γεμίσεις,
ανηφοριά κι απελπισία, κατηφοριά και σαβούρντα,
και ζωνάρια απότομα κάθε λογής,
όσα λιγότερα μπορείς πιο απότομα ζωνάρια.
Σε καταφύγια πολλά να πας, να πάρεις ανάσες
και να μάθεις απ' τους ταλαίπωρους οδοιπόρους.

Πάντα στο νου σου όμως να' χεις τον Κωστάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μην καθυστερείς στο ταξίδι διόλου.
Καλύτερα ώρες λίγες να διαρκέσει,
γιατί ένα ερείπιο θα είσαι όταν θα φτάσεις στη σπηλιά,
πλούσιος όμως με όσα κέρδισες στα μονοπάτια,
μην προσδοκώντας πλούτη να σου δώσει ο Κωστάκης.
Ο Κωστάκης σ' έδωσε το ξεθεωτικό ταξίδι.
Χωρίς αυτόν δε θα 'βγαινες ποτέ στα μεγάλα Όντρια.
Αλλά δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχικό τον βρεις, ο Κωστάκης δε σε γέλασε.
Έτσι πτώμα που έγινες, με τόσο περπάτημα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Κωστάκηδες τι σημαίνουν...
  • garavelas
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Ο τελευταίος των εξορμηστών
  • Δημοσιεύσεις: 596
  • Σελίδα:
  • 1
Χρόνος για την δημιουργία της σελίδας: 0.17 δευτερόλεπτα