Είναι μια ιστορία που είχα ακούσει από ανθρώπους κυρίως μεγαλύτερους από εμένα στην πόλη που σπουδάζω την Κοζάνη.
Αν δεν κάνω λάθος, περίπου 20-30 χιλιόμετρα έξω από την Κοζάνη και όπως κατευθύνεσαι για Λάρισα υπάρχει μια τεχνητή λίμνη. Το όνομα αυτής δεν το ξέρω αλλά η περιοχή είναι γνωστή κυρίως από την γέφυρα που υπάρχει στην λίμνη που νομίζω είναι η μεγαλύτερη των Βαλκανίων .


Στη θέση που βρίσκεται αυτήν τη στιγμή η λίμνη ήταν το παλιό χωριό των Σερβίων. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες μερικών ανθρώπων, τα καλοκαίρια όπου και η άρδευση των νερών της λίμνης είναι συνεχής, η στάθμη της κατεβαίνει αρκετά ώστε να διακρίνεται με γυμνό μάτι το καμπαναριό της εκκλησίας τους παλιού χωριού.
Η ιστορία αυτή μου άρεσε πάρα πολύ όταν την άκουσα για πρώτη φορά και είπα να το ψάξω λίγο περισσότερο. Ρώτησα πολύ κόσμο και οι απαντήσεις που πάρα ήταν μοιρασμένες. Άλλοι λέγανε ότι είναι αλήθεια και άλλοι ότι ήταν απλά ένας μύθος.
Σαν θέμα πιστεύω ότι θα ήταν ωραίο και εφικτό να πραγματοποιηθεί μιας και το καλοκαίρι έρχεται σε λίγο καιρό και η πρόσβαση στη λίμνη είναι αρκετά εύκολη. Αν υπάρχει κανένας που να ξέρει έστω κάτι παραπάνω καλό θα ήταν να ρωτήσει και να μας πει.

Κάνοντας μία μίνι διαδικτυακή έρευνα για ιστορικά στοιχεία των χωριών που απαλλοτρίωσε η ΔΕΗ στην περιοχή των εργοστασίων, έπεσα πάνω σε ένα χωριό που ούτε το έφαγε ο λιγνίτης, ούτε σκεπάστηκε από τις αποθέσεις των εξορύξεων αλλά βυθίστηκε...
Είναι το χωριό για το οποίο έκανε λόγο ο psilos κοντά δύο χρόνια πριν (ρε πως περνάει ο καιρός... άντε ψηλέ κανά πτυχίο δεν παίζει?) και πρόκειται για την παλιά Νεράιδα.
Το χωριό το απαλλοτρίωσε κι αυτό η ΔΕΗ στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν και δημιουργήθηκε η λίμνη του Πολυφύτου. Σκεπάστηκε από τα νερά της τεχνητής λίμνης και τις χρονιές που η στάθμη της πέφτει χαμηλά, έρχονται στην επιφάνεια, ερείπια από τα παλιά σπίτια τα οποία μάλλον κατεδαφίστηκαν πριν την πλήρωση της λεκάνης με νερό.
Σε παλιότερες συζητήσεις που κάναμε, όπως άλλωστε γράφει κι ο psilos, αναφέρθηκε ότι κάποιες χρονιές αναδύεται μέσα από τα κύματα το καμπαναριό της παλιάς εκκλησίας. Αυτό πιθανόν και να ισχύει διότι στις εξορμήσεις μας στα χωριά φαντάσματα των ορυχείων διαπιστώσαμε ότι όπου μπορούσαν να σωθούν τουλάχιστον οι εκκλησίες, σώθηκαν και παραμένουν στις θέσεις τους ακόμα και σήμερα, αν και μπαρουτοκαπνισμένες.
Ίσως η παλιά εκκλησία της Νεράιδας να βρίσκεται ακόμα όρθια στη θέση της, κάτω από τόνους νερού κι απλώς να περιμένει τη στιγμή που το καμπαναριό της θα ξαναβγεί στην επιφάνεια για να το αποθανατίσουμε...

Οι φωτογραφίες που επισυνάπτω είναι από το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον blog:
neraidakoz.blogspot.com/

Σε μια παλαιότερη αναζήτηση στο διαδίκτυο για τη λίμνη Πολυφύτου Κοζάνης και τα ψάρια που φιλοξενεί, την προσοχή μου τράβηξε ένα άρθρο στο www.newsblog.gr όπου αναφέρεται ένας νέος μύθος.

"Ένας πατέρας και ο γιος του, δύτες και οι δύο, φέρεται να βούτηξαν στη λίμνη και να έφτασαν μέχρι τον βυθισμένο οικισμό της Νεράιδας. Κι εκεί στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, όπως λένε, είδαν να ζει παγιδευμένος μέσα στα χαλάσματά της ένας υπερτροφικός γουλιανός, που δεν μπορεί πλέον λόγω του όγκου του να βγει από αυτά. Οσο για τους δύτες που κατέβηκαν το 1995, χρησιμοποίησαν έναν κλωβό που τον ανέσυρε γερανός, όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Ομως ο κλωβός έγινε από τότε... σιδερένια κλουβιά, για να προστατεύουν τους δύτες που βυθίστηκαν στη λίμνη από τους... θηριώδεις γουλιανούς. Το σώμα του περιέχει μια τοξίνη που είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο".

Ωρα να μάθουμε και scuba diving

Έχω καιρό που ζαλίζω τον Ψηλό για να πεταχτούμε μια βόλτα αλλά αυτός πετάει χαρταετό...
Και γιατί όχι να μην βάλουμε σκοπό να πάμε αυτό το καλοκαίρι μια βόλτα...
Μπορεί να πετύχουμε και κανένα ψαρά με βάρκα και να μπορέσουμε να πλησιάσουμε κάπως...
Και με την βοήθεια της αδιάβροχης μηχανής του Στέργιου να βγάλουμε και κάποιες καλές φωτογραφίες....