Έβλεπα τις προάλλες την εκπομπή «Μένουμε Ελλάδα» στη ΔΤ και μιλούσε μία κυρία από τον Γάβρο, στον οποίο είχε αφιέρωμα. Ανέφερε μεταξύ άλλων για μία σπηλιά στο Μαλιμάδι πάνω από το χωριό με την ονομασία «Η σπηλιά της Καλλιόπης». Η ιστορία της σπηλιάς σε γενικές γραμμές απ’ όσα θυμάμαι, ανέφερε για έναν μόρτη που γούσταρε μια έμορφη χωριατοπούλα, την Καλλιόπη, η οποία όμως δεν τον ήθελε κι αυτός την πέταξε σε μια τρύπα για να βάλει μυαλό. Ε από τότε, η τρύπα πήρε το όνομα της Καλλιόπης…
Δεν ξέρω αν πρόκειται για την αγνοούμενη σπηλιά της Φρόσως (ποιος ξέρει που την πέταξαν κι αυτή την έρμη) ή μιλάμε για μία νέα τρύπα αλλά φαίνεται ότι τελικά όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και σπηλιά.
Ήταν Κυριακή 11 Ιουλίου του 2010 όταν ανεβήκαμε για πρώτη φορά στον κόκκινο βράχο της φωτογραφίας, για να βρούμε τη σπηλιά της Φρόσως και ψάξαμε όσο ακριβώς χρειαζόταν ώστε να μην τη βρούμε…
Έκτοτε η Φρόσω μπήκε κι αυτή, ίσως πρόωρα, στο πάνθεον κι έγινε συνώνυμο της αποτυχίας, όμως περιμένει υπομονετικά στο σκοτάδι μέχρι τη στιγμή που θα ακουστεί από κάπου παράμερα η τρανταχτή φωνή του Δεμίρη:
«Εύρηκα! Να ρε… Να… Να… Πάρτα τώρα!»,
συνοδευόμενη από τις γνωστές ανάρμοστες κινήσεις του ευέξαπτου εξορμηστή.
Αυτά!