Παιδιά ανοίξατε πολύ ενδιαφέρον θέμα!
Τα καραβάκια αυτά αξίζουν μια καλύτερη μοίρα παρά να είναι έτσι εκτεθειμένα,είναι κομμάτι ιστορίας του τόπου!
Καλά θα κάνουν οι αρμόδιοι να τα βάλουν σε μουσείο πριν τα σηκώσουν οι παλιατζήδες!
Βλέποντας και παρατηρώντας τις παλιές φωτογραφίες με την λίμνη τα καραβάκια και να παίζουν σε αυτή νεαρά παιδιά φαντάζομαι πόσο πιο καθαρή ήταν η λίμνη μας πριν 50 χρόνια από σήμερα!
Μέλημα όλων μας και σε αυτό να κάνουμε προσπάθειες να βελτιώσουμε την σημερινή κατάσταση να γίνει η λίμνη μας καθαρή!
Υπάρχει ένα σχετικό σαίτ που μαζευει υπογραφές διαμαρτυρίας για να γίνει μιά αρχή τουλάχιστον! δείτε:
www.gopetition.com/petitions/kastoria-lake-sos.html
Ο φίλος ο Βαγγέλης έχει φωτογραφίσει τωρινές φωτογραφίες από τα καραβάκια με συνοδεία ωραίας μουσικής αυτά όποιος ενδιαφέρεται δείτε kai εδώ:
www.evanrizo.com/KARAVIAsapia/fs_aux.html

Καλή συνέχεια!

Έχουν περάσει περίπου 10 μήνες από τη μέρα που ο Δήμος Μακεδνών έβγαλε στη στεριά τα δύο καραβάκια και υπήρξαν εξελίξεις όσον αφορά την τύχη τους.
Αυτά βέβαια σε θεωρητικό μέχρι στιγμής επίπεδο και νομίζω ότι η παρακάτω δημοσίευση έχει την αξία της.
Περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε αν τελικά η απόφαση του Δήμου Μακεδνών για τη δημιουργία παραδοσιακού καρνάγιου, γίνει πραγματικότητα.




Δημιουργία Παραδοσιακού Καρνάγιου

Το Μαυροχώρι μέχρι και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν το επίνειο της Καστοριάς. Αποτελούσε εμπορευματικό σταθμό για όσους μετακινούνταν από τους οικισμούς της ευρύτερης περιοχής προς την Καστοριά. Η μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών γινόταν μέσα από τη λίμνη με τα παραδοσιακά «μοτόρια», τα οποία από τα μέσα περίπου του 2ου αιώνα εκτελούσαν τη λιμναία διαδρομή από την αποβάθρα του Μαυροχωρίου προς την πόλη της Καστοριάς και αντίστροφα. Τα πλοιάρια αυτά είχαν κατασκευαστεί από τους «μοτορτζήδες» του χωριού. Η επικοινωνία με την Καστοριά, εκτός από τα «μοτόρια» γινόταν και με τις βάρκες, τα περίφημα Καστοριανά «καράβια». Την περίοδο της δικτατορίας καταργήθηκαν τα όμορφα αυτά πλοιάρια και τη θέση τους πήραν οι αστικές γραμμές.

Σήμερα, δυο από αυτά τα μοτόρια διασώζονται και ο Δήμος Μακεδνών σε μια προσπάθεια ανάδειξης της τοπικής ιστορίας αλλά και της ιστορικής συνεισφοράς των «μοτοριών» απεφάσισε τη δημιουργία παραδοσιακού «καρνάγιου» στο Μαυροχώρι και την έκθεση σε αυτό των μοτοριών. Μια έκθεση που θα ανασύρει μνήμη στους παλιότερους αλλά και θα μάθει την ιστορία στους νεότερους.

Πηγή: www.dimos-makednon.gr

Σε ηλεκτρονική επιστολή που λάβαμε από το Δήμο Μακεδνών, αναφέρεται ότι το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης έχει εγκρίνει αρχικά, χρηματοδότηση ύψους 20 χιλιάδων ευρώ προς το δήμο, για τη δημιουργία παραδοσιακού καρνάγιου στο Μαυροχώρι, στο οποίο θα εκτίθενται τα μοτόρια και θα δίνονται πληροφορίες για τη λίμνη και την παράδοση της περιοχής. Στόχος από πλευράς Δήμου Μακεδνών, παρά τις καθυστερήσεις που υπήρξαν, είναι η προσπάθεια αυτή, να ολοκληρωθεί μέσα στο 2009.

Κάνοντας κλικ εδώ, μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο άρθρο του αφιερώματος, που αφορά στα καραβάκια του Δήμου Μακεδνών, το οποίο σύντομα θα έχει και συνέχεια.

Με χαρά διαπιστώσαμε πριν από λίγες ημέρες ότι στην περίπτωση με τα καραβάκια του Δήμου Μακεδνών, η πολιτεία τηρεί τις υποσχέσεις της, καθώς έχει ήδη γίνει η μεταφορά τους στον χώρο όπου θα αναπαλαιωθούν, πίσω ακριβώς από τον Ναυτικό Όμιλο του Μαυροχωρίου, στη νότια είσοδο του χωριού.
Περιμένουμε με ενδιαφέρον, την περάτωση των εργασιών συντήρησης, που δεν γνωρίζουμε πόσο χρόνο θα διαρκέσουν.
Ευχή όλων είναι να ξαναδούμε σύντομα τα μοτόρια, όπως ήταν πριν από δεκαετίες και γιατί όχι, μία μέρα να πλεύσουν και πάλι στα νερά της Ορεστιάδας.



ΥΓ. Υπάρχει η πληροφορία ότι μέσα στη λίμνη, πίσω από τις καλαμιές, υπάρχει κι άλλο ξεχασμένο καράβι. Όσοι δεν γνωρίζετε κολύμπι, καλά θα κάνετε να πάτε να μάθετε διότι μόλις πιάσουν οι ζέστες, θα πραγματοποιηθεί η πρώτη πλωτή cyberότσαρκα.

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη μεταφορά των καραβιών, πίσω από το Ναυτικό Όμιλο Μαυροχωρίου.



Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα του Δήμου Μακεδνών, κάνοντας κλικ εδώ.

Είναι πολύ όμορφα όλα τα μέρη γύρω από το υγρό στοιχείο της λίμνης της Καστοριάς και αυτό γοητεύει κάθε άνθρωπο.

Τα καραβάκια του παρελθόντος, καλό είναι να διασωθούν και να προστατευθούν από βανδαλισμούς, ώστε να μην χαθεί η ιστορία τους.
Ο πολιτισμός όμως δεν κατοικεί σε μουσεία, αλλά περπατά , γελά, χορεύει και συναλλάσσεται τόσο στο φως όσο και στο σκοτάδι μιας πόλης.

Το καλοκαίρι που ήμουν στην αγαπημένη μου Καστοριά, είδα πάλι τα δύο καραβάκια το ένα να είναι αγκυροβολημένο στην Καστοριά και το άλλο στο Μαυροχώρι.

Έμαθα ότι είναι δύο «μαλωμένα» μεταξύ τους καράβια.
Δεν θέλει να βλέπει το ένα το άλλο, και σίγουρα δεν επιτρέπει το ένα στο άλλο να πάει στην «δική» του προβλήτα.

Γέλασα καθώς αυτό μου απομένει πλέον ως αντίδραση στις αδυναμίες των «καραβιών»…

Όσο οι κοινωνίες χρησιμοποιούν το «μας» αντί του «μου» θα έχουμε ζωντανό τον πολιτισμό που θέλουμε να λέμε ότι κληρονομήσαμε…

Βέβαια η λίμνη έχει μεγαλύτερη δύναμη από τη σχέση των δύο καραβιών… είναι πολλά τα χρόνια της ιστορίας της για να της ορίσουν την αξία δυο απλά καράβια…

Αγαπητέ φίλε να σε καλωσορίσω κι εγώ με τη σειρά μου στη διαδικτυακή μας παρέα και να σου ευχηθώ καλή διαμονή.
Πράγματι, η λίμνη της Καστοριάς έχει μεγαλύτερη δύναμη από τη σχέση δύο καραβιών, και την αξία της δεν μπορούν να την ορίσουν οι διαφορές που μπορεί να έχουν δύο δήμοι.
Η Ορεστιάδα αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην ιστορία της περιοχής μας και αναπόσπαστο κομμάτι αυτής, είναι τα μοτόρια, οι ψαρόβαρκες, οι ψαράδες αλλά κι όλοι εμείς που διαβιούμε γύρω από αυτή.
Αν και τις τελευταίες δεκαετίες, οι δραστηριότητές μας, έχουν πληγώσει τη λίμνη μας, αυτή δεν παύει να είναι ένας ζωντανός οργανισμός και στο χέρι μας είναι να την ξαναδούμε όπως την γνώρισαν κάποτε οι παππούδες μας, καθαρή και πιο όμορφη.



Σε ότι έχει να κάνει με τα δύο μοτόρια που θα αναπαλαιώσει ο Δήμος Μακεδνών, με σκοπό τη δημιουργία παραδοσιακού καρνάγιου στο Μαυροχώρι, οι τελευταίες πληροφορίες λένε ότι τα καραβάκια, κάποια στιγμή θα μεταφερθούν από το σημείο που βρίσκονται σήμερα (πίσω από τον Ναυτικό Όμιλο Μαυροχωρίου), και το καρνάγιο θα δημιουργηθεί πίσω από το γήπεδο του Μαυροχωρίου, δίπλα ακριβώς στην κεντρική προβλήτα του χωριού.
Υπάρχουν προτάσεις για το πως θα διαμορφωθεί τελικά ο χώρος, γίνονται συζητήσεις αλλά όλες αυτές οι ενέργειες προϋποθέτουν και την στήριξη της πολιτείας, σε υπουργικό επίπεδο, καθώς οι οικονομικές δυνατότητες του Δήμου Μακεδνών δεν επαρκούν για την αποπεράτωση ενός έργου αυτού του μεγέθους.

Εδώ είμαστε, παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το θέμα (κάποιοι από μας και λόγω καταγωγής) και αναμένουμε τις πιθανές ευχάριστες εξελίξεις μέσα στους επόμενους μήνες.
Η αρχή με τη μεταφορά των καραβιών για την συντήρηση και την αναπαλαίωσή τους έγινε και η ευχή μας είναι, το σημαντικό αυτό έργο, τόσο για το Δήμο Μακεδνών, όσο και για την ευρύτερη περιοχή, να πραγματοποιηθεί σύντομα.

Εδώ μπορείτε να δείτε το δεύτερο αφιέρωμα της Cyberότσαρκας στα καραβάκια του Δήμου Μακεδνών κι εδώ μπορείτε να διαπιστώσετε ότι ακόμα και σήμερα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που καταφέρνουν από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, να μετουσιώνουν την αγάπη τους για τον τόπο της καταγωγής τους, σε εικόνα και ήχο.

Το παραδοσιακό καρνάγιο που οραματίζονταν κάποιοι κάποτε στον Δήμο Μακεδνών, έχει μείνει κατά πως φαίνεται στη ζωηρή φαντασία λίγων ρομαντικών Μαυροβινών...
Έχουν περάσει σχεδόν δυόμιση χρόνια από την τελευταία δημοσίευση εδώ μέσα (πριν την παρούσα) και το μόνο που έχει γίνει από τότε μέχρι σήμερα είναι η περάτωση της συρματοπερίφραξης που προστατεύει τα δύο καραβάκια αλλά κυρίως τους περίεργους από κάποιο πιθανό ατύχημα.


Περνώντας προχθές από το Μαυροχώρι σκέφτηκα να κατηφορίσω μέχρι την παραλία για να δω τα μοτόρια. Έκανα λοιπόν μία ολιγόλεπτη στάση πίσω από τον Όμιλο του χωριού, εκεί όπου κάποτε είχα διαπρέψει και ως κωπηλάτης για ακριβώς ένα φεγγάρι... (Μάρτης μήνας ήταν όταν "βούτηξα" στη λίμνη μαζί με δύο ακόμα συνεπιβάτες μου, της δικόπου μετά πηδαλιούχου, κι έκτοτε η παγκόσμια κωπηλασία έχασε ένα μεγάλο αστέρι κι ένα από τα βασικά μαθήματα που καθιερώθηκαν να γίνονται στον Ναυτικό Όμιλο του Μαυροχωρίου είναι "Πώς να αποφύγετε να πέσετε Μάρτη μήνα μέσα στη λίμνη").
Τα δύο καραβάκια λοιπόν, κλειδωμένα πίσω από τα σύρματα, μοιάζουν φυλακισμένα και περιμένουν ένας Θεός ξέρει πότε, να ξαναπάρουν ζωή και να δώσουν άλλο χρώμα στην παραλία του Μαυροχωρίου και στη λίμνη μας γενικότερα.


Η αρχική σκέψη ήταν το παραδοσιακό καρνάγιο να δημιουργηθεί πίσω από το ποδοσφαιρικό γήπεδο του χωριού αλλά κάτι τέτοιο προφανώς δεν ευδοκίμησε. Το μόνο συναίσθημα που προκαλεί σήμερα η εικόνα είναι μάλλον η απογοήτευση. Ελπίζω κι εύχομαι, σύντομα να διαψευσθώ και να δούμε όλοι οι Μαυροβινοί και όχι μόνο, την "Καστοριά" και τον "Λάμπρο Κατσώνη" (αυτά πρέπει να είναι) να ακολουθούν το παράδειγμα της "Ολυμπίας" έστω και στη στεριά...


ΥΓ1. Σε αυτό το σημείο βέβαια θα μπορούσε κάποιος να μου απαντήσει:
- Ρε garavela, εδώ δεν έχουμε να φάμε και να πιούμε, δεν έχουμε να ζεσταθούμε και να κινηθούμε, εσύ καρνάγια ονειρεύεσαι;
- Έχεις δίκιο φίλε μου... Λεφτά, όπως αποδείχθηκε τα τελευταία 2 χρόνια, υπήρχαν... Δεν υπάρχουν σήμερα διότι φρόντισαν να μας τα μαζέψουν.
Τα αγαθά όμως, τις πρώτες ύλες δεν τις παράγει καμία τράπεζα και καμία κυβέρνηση. Οι άνθρωποι με τον ιδρώτα τους από τις απαρχές της ιστορίας φρόντιζαν για το ψωμί τους και η γη, τους το προσέφερε απλόχερα... Το πρόβλημα είναι στη διαχείριση και στην κατανομή (πάντα αυτό ήταν). Η γη παρά τα όσα της έχουμε κάνει, αντέχει ακόμα να μας συντηρεί (ως πότε δεν ξέρω). Έχουμε φτιάξει όμως τις κοινωνίες μας έτσι, που το χρήμα και οι πρακτικές μας, λειτουργούν περίπου όπως το αίμα στον οργανισμό μας. Αν το αφαιρέσεις από φλέβες, ιστούς και αρτηρίες το σώμα πεθαίνει. Είναι όπως ένα αυτοκίνητο. Χωρίς βενζίνη δεν πάει πουθενά... Αν δεν βρούμε τρόπο να αντικαταστήσουμε γρήγορα τα καύσιμα (βλέπε ευρώ και νοοτροπία μας) θα μείνουμε σε κάποια άκρη του δρόμου... Κατά τ’ άλλα ο ασθενής ήταν υγιέστατος και το αυτοκίνητο μόλις είχε περάσει ΚΤΕΟ. Μαζεύουν λοιπόν τα τελευταία χρόνια το χρήμα κι επειδή η κοινωνία μας έχει δώσει στο άψυχο αυτό χαρτί το ρόλο του οξυγόνου, έχει πάθει ασφυξία και κοντεύει να σκάσει (το μπαμ που πλησιάζει ίσως βγει σε καλό). Ας μην σας ζαλίζω όμως περισσότερο... Γι’ ακόμα μία φορά πιστεύω ότι για την σημερινή κατάσταση φταίει το κεφάλι μας και πιο πολύ το κεφάλι των πατεράδων μας. Κανένας άλλος! Και η γενιά των εικοσάρηδων είναι αυτή που μπορεί να βρει τη λύση στα σύγχρονα κοινωνικά αδιέξοδα διότι δεν είναι δηλητηριασμένη με τις πρακτικές των δεκαετιών του 1980 και του 1990, με τις οποίες φρόντισαν να μπολιάσουν οι κυβερνώντες εκείνης της εποχής τους έρμους τους πατεράδες μας και να τους κάνουν του χεριού τους. Το δυστύχημα είναι ότι υπάρχουν αρκετοί ακόμα και σήμερα (στους πατεράδες αναφέρομαι) που νομίζουν ότι βρέχει την ώρα που το φτύσιμο που πέφτει μοιάζει με καταρράκτη και θα μπορούσε να γίνει θέμα στην αρχική...
Επομένως... toulias, demiris, karitzas, giannoulis και τ’ άλλα παιδιά είστε η μόνη μας ελπίδα (το ελπίδα με γιώτα)... Ακόμη και για τα μοτόρια!
ΥΓ2. Τα εξωτερικά link προηγούμενων δημοσιεύσεων εντός του παρόντος θέματος που οδηγούσαν στην πάλαι ποτέ ιστοσελίδα του Δήμου Μακεδνών, οδηγούν πλέον σε διαδικτυακό αδιέξοδο... Ο Καλλικράτης συνένωσε μεν κάποιους δήμους αλλά φρόντισε να ξεχάσει ότι αυτοί οι δήμοι είχαν φτιάξει με μεράκι κάποιες ιστοσελίδες, το υλικό των οποίων περίμενα να εντοπίσω στους ιστοτόπους των μεγαλύτερων δήμων που ενσωμάτωσαν τους μικρότερους. Έψαξα λίγο αλλά δεν τα κατάφερα. Κάποτε λέγαμε, Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα...

Πέρασε σχεδόν μία οκταετία από τότε που τα δύο καραβάκια, η "Καστοριά" και ο "Λάμπρος Κατσώνης" βγήκαν στη στεριά έπειτα από πολλά χρόνια και μεταφέρθηκαν πίσω από τον Ναυτικό Όμιλο Μαυροχωρίου και το μόνο που άλλαξε μέχρι σήμερα είναι η σχετική διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου, κυρίως της παραλίας (με την ταυτόχρονη, ελαχίστων μέτρων, μετακόμιση των μοτοριών), που όμως έχω την εντύπωση πως δεν έχει καμία σχέση με το παραδοσιακό καρνάγιο που οραματίζονταν κάποιοι, κάποτε στο Μαυροχώρι. Μακάρι να κάνω λάθος αν και υποθέτω ότι το έργο έχει πάει στις καλένδες και οι λόγοι προφανώς είναι οικονομικοί.



Σήμερα όμως, αναρωτιέμαι μήπως τελικά ήταν καλύτερα τα καράβια να μείνουν στον ξεχασμένο υγρό τους τάφο των περασμένων δεκαετιών, μέσα στα νερά της λίμνης και κρυμμένα πίσω από τα καλάμια. Τουλάχιστον εκεί θα σάπιζαν καλύτερα και δεν θα περνούσαν μια δεύτερη μακρά περίοδο εγκατάλειψης, αυτή τη φορά σε κοινή θέα και χωρίς την περίφραξη που τοποθετήθηκε προ πενταετίας περίπου και αφαιρέθηκε προφανώς για τη διαμόρφωση της παραλίας και η οποία προστάτευε τόσο τα καράβια όσο και τους νεαρούς και τις νεαρές που αθλούνται δίπλα στον όμιλο και στα παρακείμενα γήπεδα αντισφαίρισης.



ΥΓ. Οι διαδικτυακοί σύνδεσμοι στον παρόν θέμα που παραπέμπουν στην πάλαι ποτέ ιστοσελίδα του αειμνήστου Δήμου Μακεδνών δεν λειτουργούν καθώς η ιστοσελίδα έχει σταματήσει να υφίσταται έπειτα από την ενσωμάτωση του Δήμου Μακεδνών σε αυτόν της Καστοριάς.
ΥΓ2. Από τότε που βγήκαν τα smartphones έχετε ξεχάσει τι πάει να πει πληκτρολόγιο.
ΥΓ3. Κι από τότε που βγήκαν τα πληκτρολόγια έχουμε ξεχάσει τι πάει να πει μολύβι και χαρτί…