Το παραδοσιακό καρνάγιο που οραματίζονταν κάποιοι κάποτε στον Δήμο Μακεδνών, έχει μείνει κατά πως φαίνεται στη ζωηρή φαντασία λίγων ρομαντικών Μαυροβινών...
Έχουν περάσει σχεδόν δυόμιση χρόνια από την τελευταία δημοσίευση εδώ μέσα (πριν την παρούσα) και το μόνο που έχει γίνει από τότε μέχρι σήμερα είναι η περάτωση της συρματοπερίφραξης που προστατεύει τα δύο καραβάκια αλλά κυρίως τους περίεργους από κάποιο πιθανό ατύχημα.
Περνώντας προχθές από το Μαυροχώρι σκέφτηκα να κατηφορίσω μέχρι την παραλία για να δω τα μοτόρια. Έκανα λοιπόν μία ολιγόλεπτη στάση πίσω από τον Όμιλο του χωριού, εκεί όπου κάποτε είχα διαπρέψει και ως κωπηλάτης για ακριβώς ένα φεγγάρι... (Μάρτης μήνας ήταν όταν "βούτηξα" στη λίμνη μαζί με δύο ακόμα συνεπιβάτες μου, της δικόπου μετά πηδαλιούχου, κι έκτοτε η παγκόσμια κωπηλασία έχασε ένα μεγάλο αστέρι κι ένα από τα βασικά μαθήματα που καθιερώθηκαν να γίνονται στον Ναυτικό Όμιλο του Μαυροχωρίου είναι "Πώς να αποφύγετε να πέσετε Μάρτη μήνα μέσα στη λίμνη").
Τα δύο καραβάκια λοιπόν, κλειδωμένα πίσω από τα σύρματα, μοιάζουν φυλακισμένα και περιμένουν ένας Θεός ξέρει πότε, να ξαναπάρουν ζωή και να δώσουν άλλο χρώμα στην παραλία του Μαυροχωρίου και στη λίμνη μας γενικότερα.
Η αρχική σκέψη ήταν το παραδοσιακό καρνάγιο να δημιουργηθεί πίσω από το ποδοσφαιρικό γήπεδο του χωριού αλλά κάτι τέτοιο προφανώς δεν ευδοκίμησε. Το μόνο συναίσθημα που προκαλεί σήμερα η εικόνα είναι μάλλον η απογοήτευση. Ελπίζω κι εύχομαι, σύντομα να διαψευσθώ και να δούμε όλοι οι Μαυροβινοί και όχι μόνο, την "Καστοριά" και τον "Λάμπρο Κατσώνη" (αυτά πρέπει να είναι) να ακολουθούν το παράδειγμα της "Ολυμπίας" έστω και στη στεριά...
ΥΓ1. Σε αυτό το σημείο βέβαια θα μπορούσε κάποιος να μου απαντήσει:
- Ρε garavela, εδώ δεν έχουμε να φάμε και να πιούμε, δεν έχουμε να ζεσταθούμε και να κινηθούμε, εσύ καρνάγια ονειρεύεσαι;
- Έχεις δίκιο φίλε μου... Λεφτά, όπως αποδείχθηκε τα τελευταία 2 χρόνια, υπήρχαν... Δεν υπάρχουν σήμερα διότι φρόντισαν να μας τα μαζέψουν.
Τα αγαθά όμως, τις πρώτες ύλες δεν τις παράγει καμία τράπεζα και καμία κυβέρνηση. Οι άνθρωποι με τον ιδρώτα τους από τις απαρχές της ιστορίας φρόντιζαν για το ψωμί τους και η γη, τους το προσέφερε απλόχερα... Το πρόβλημα είναι στη διαχείριση και στην κατανομή (πάντα αυτό ήταν). Η γη παρά τα όσα της έχουμε κάνει, αντέχει ακόμα να μας συντηρεί (ως πότε δεν ξέρω). Έχουμε φτιάξει όμως τις κοινωνίες μας έτσι, που το χρήμα και οι πρακτικές μας, λειτουργούν περίπου όπως το αίμα στον οργανισμό μας. Αν το αφαιρέσεις από φλέβες, ιστούς και αρτηρίες το σώμα πεθαίνει. Είναι όπως ένα αυτοκίνητο. Χωρίς βενζίνη δεν πάει πουθενά... Αν δεν βρούμε τρόπο να αντικαταστήσουμε γρήγορα τα καύσιμα (βλέπε ευρώ και νοοτροπία μας) θα μείνουμε σε κάποια άκρη του δρόμου... Κατά τ’ άλλα ο ασθενής ήταν υγιέστατος και το αυτοκίνητο μόλις είχε περάσει ΚΤΕΟ. Μαζεύουν λοιπόν τα τελευταία χρόνια το χρήμα κι επειδή η κοινωνία μας έχει δώσει στο άψυχο αυτό χαρτί το ρόλο του οξυγόνου, έχει πάθει ασφυξία και κοντεύει να σκάσει (το μπαμ που πλησιάζει ίσως βγει σε καλό). Ας μην σας ζαλίζω όμως περισσότερο... Γι’ ακόμα μία φορά πιστεύω ότι για την σημερινή κατάσταση φταίει το κεφάλι μας και πιο πολύ το κεφάλι των πατεράδων μας. Κανένας άλλος! Και η γενιά των εικοσάρηδων είναι αυτή που μπορεί να βρει τη λύση στα σύγχρονα κοινωνικά αδιέξοδα διότι δεν είναι δηλητηριασμένη με τις πρακτικές των δεκαετιών του 1980 και του 1990, με τις οποίες φρόντισαν να μπολιάσουν οι κυβερνώντες εκείνης της εποχής τους έρμους τους πατεράδες μας και να τους κάνουν του χεριού τους. Το δυστύχημα είναι ότι υπάρχουν αρκετοί ακόμα και σήμερα (στους πατεράδες αναφέρομαι) που νομίζουν ότι βρέχει την ώρα που το φτύσιμο που πέφτει μοιάζει με καταρράκτη και θα μπορούσε να γίνει θέμα στην αρχική...
Επομένως... toulias, demiris, karitzas, giannoulis και τ’ άλλα παιδιά είστε η μόνη μας ελπίδα (το ελπίδα με γιώτα)... Ακόμη και για τα μοτόρια!
ΥΓ2. Τα εξωτερικά link προηγούμενων δημοσιεύσεων εντός του παρόντος θέματος που οδηγούσαν στην πάλαι ποτέ ιστοσελίδα του Δήμου Μακεδνών, οδηγούν πλέον σε διαδικτυακό αδιέξοδο... Ο Καλλικράτης συνένωσε μεν κάποιους δήμους αλλά φρόντισε να ξεχάσει ότι αυτοί οι δήμοι είχαν φτιάξει με μεράκι κάποιες ιστοσελίδες, το υλικό των οποίων περίμενα να εντοπίσω στους ιστοτόπους των μεγαλύτερων δήμων που ενσωμάτωσαν τους μικρότερους. Έψαξα λίγο αλλά δεν τα κατάφερα. Κάποτε λέγαμε, Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα...