Η Καστοριά μάγκες μου, χωρίς υπερβολές, είναι μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης. Ότι εμείς δεν το βλέπουμε διότι τη ζούμε κάθε μέρα, είναι κάτι το αναμενόμενο και πολύ λογικό (και την καλύτερη γκόμενα να έχεις, κάποια στιγμή θα γυρίσεις να κοιτάξεις και κάποια άλλη).
Η Καστοριά λοιπόν, πολύ εύστοχα έχει χαρακτηριθεί ως υπαίθριο μουσείο καθώς ακόμα και στην πιο δύσβατη γειτονιά της, πίσω από τις σύγχρονες πολυκατοικίες και τα αυτοκίνητα, μπορεί κανείς να δει πραγματικά μνημεία της εποχής που η πόλη ζούσε απομονωμένη και με περίσσια αρχοντιά.
Ένας περίπατος σε γειτονιές όπως το Ντολτσό ή το Απόζαρι (που όλοι τις έχουμε ακουστά αλλά λίγοι τις έχουμε περπατήσει), θα πείσει και τον τελευταίο που πιστεύει ότι η Καστοριά είναι μία σύγχρονη πόλη που παρασυρόμενη από το ρεύμα της εποχής, προσπαθεί να μιμηθεί τα μεγάλα αστικά κέντρα. Μπορεί οι άνθρωποί της, να τείνουν να αποκτήσουν πλέον, ρυθμούς μεγαλουπόλεων αλλά υπάρχουν ακόμα μερικοί που αντέχουν, σε πείσμα του χρόνου, κι επιμένουν, σε μια Καστοριά παραδοσιακή, όμορφη, ανθρώπινη, πραγματική αρχόντισσα...



Ένας από αυτούς είναι ο γερο Νίκος Πιστικός, ο κουρέας που όταν άφηνε τα ψαλίδια, έπαιρνε τα εργαλεία του και σταματούσε το χρόνο...

Όσοι έχετε επισκεφθεί την έκθεση των έργων του κυρίου Πιστικού, στο αμφιθέατρο της Νομαρχίας, είμαι σίγουρος ότι φεύγοντας, θα είδατε με πολύ διαφορετικό μάτι την πρωτεύουσα του νομού μας και πολύ περισσότερο θα το διαπιστώσετε όταν τύχει να βρεθείτε μπροστά σε κάποιο από τα μνημεία, που έχει αναπαραστήσει ο κύριος Πιστικός.
Η πιστότητα της κατασκευής, η γεωμετρική ακρίβεια της λεπτομέρειας, ο ρεαλισμός των χρωμάτων, η αυθεντικότητα και η αστείρευτη υπομονή που αποτυπώνεται σε κάθε αντίγραφο, έχουν δώσει μουσειακό χαρακτήρα στα έργα του κυρίου Πιστικού.

Ο κύριος Νίκος, 86 ετών σήμερα, είναι μία ζωντανή εγκυκλοπαίδεια της περιοχής μας. Μας εκμυστηρεύτηκε πράγματα που δεν περιμέναμε, τόσο για την ιστορία της Καστοριάς όσο και για την τέχνη που στις μέρες μας, έχει χάσει λίγο τον προσανατολισμό της.
Στη συζήτηση που είχαμε μαζί του, διαπιστώσαμε επίσης με έκπληξη, ότι σε κάποιες από τις απίθανες τοποθεσίες που έχει εξορμήσει η παρέα της Cyberότσαρκας, έχει βρεθεί κι αυτός στα νιάτα του.

Τα έργα του κυρίου Πιστικού, εκτός από την αναμφισβήτητη καλλιτεχνική αξία, δίνουν και μαθήματα ιστορίας γι' αυτόν τον τόπο, που προσωπικά θεωρώ ότι είναι και το μεγαλύτερό του επίτευγμα. Μία απλή επίσκεψη στην αίθουσα με τα εκθέματα, θα ισοδυναμούσε, με πολλές ώρες περιήγησης στα σοκάκια της πόλης.
Αυτό είναι ίσως και το μοναδικό "μελανό" σημείο, της δουλειάς του κυρίου Πιστικού...
Όσοι περνάνε από την έκθεση είναι σαν να έχουν γνωρίσει την πόλη της Καστοριάς!

Είναι μία έκθεση που προτείνουμε στον καθένα να επισκεφθεί ανεξαρτήτου ηλικίας. Δεν γνωρίζουμε για πόσο ακόμα τα έργα θα εκτείθενται στη Νομαρχία. Η έκθεση ανοίγει κάθε πρωί, γύρω στις 10 και παραμένει ανοιχτή για δύο περίπου ώρες. Ο κύριος Πιστικός βρίσκεται πάντα μέσα στη αίθουσα, πρόθυμος να μιλήσει με τους επισκέπτες αλλά και να απαντήσει στις ερωτήσεις τους.
Σε εξέλιξη βρίσκονται συζητήσεις προκειμένου η έκθεση να αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους επισκέπτες της Καστοριάς.
Ευχή μας είναι οι μακέτες να αποκτήσουν σύντομα μόνιμη στέγη.

ΥΓ1. Για να έχει το έργο ενός καλλιτέχνη πραγματική αξία, θα πρέπει να αντέχει στο χρόνο....
Κι αυτό το στοίχημα ο κύριος Πιστικός, φαίνεται να το έχει κιόλας κερδίσει!
ΥΓ2. Ρε σεις, τι θα γίνει με το πάρκινγκ της Νομαρχίας; Κάθε χρόνο τα ίδια; Αποκτήσαμε λιμάνι και δεν το ξέρουμε; Κοντεύουν να βγάλουν βράγχια οι ρόδες των αυτοκινήτων...
Δεν έχω δίπλωμα πλοήγησης αλλιώς θα έπαιρνα τη βάρκα του μακαρίτη του παππού μου, για να πάω στις δουλειές μου.
ΥΓ3. Εγώ είμαι 12 χρονώ και μεγαλοδείχνω, λέει ο ποιητής Μηλιώκας... Όλοι κάπως έτσι δε νοιώθουμε;

Οι μακέτες του κ.Νίκου Πιστικού έχουν μεταφερθεί από το ισόγειο της Νομαρχίας Καστοριάς και εκτίθενται σήμερα και άγνωστο μέχρι πότε, στο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Λαογραφίας και Προϊστορίας, του κ.Δημήτρη Παναγιωτίδη στο Μαυροχώρι.


Να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι η δημιουργία του μουσείου στο Μαυροχώρι, που αποτελεί πραγματικό κόσμημα για την ευρύτερη περιοχή, είναι αποτέλεσμα καθαρά ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ό,τι δεν μπορεί να κάνει μία ολόκληρη κοινωνία για να συντηρήσει έθιμα, παραδόσεις και ιστορία, μπορούν να το κάνουν δύο άνθρωποι. Τα συγχαρητήρια προς τον κ.Παναγιωτίδη και τη σύζυγό του Φανή, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να εκφράσουμε από τη σελίδα μας και θα προσπαθήσουμε σύντομα κι εκτός απροόπτου, να γνωρίσουμε καλύτερα τόσο τους ίδιους, όσο και την εργασία τους, μέσα από κάποιο άρθρο που θα αναρτηθεί μελλοντικά στην κεντρική σελίδα της Cyberότσαρκας.


ΕΔΩ μπορείτε να δείτε το αφιέρωμα της Cyberότσαρκας στο έργο του κ. Πιστικού.