Πρέσπες - Μια πρώτη γνωριμία

Οι Πρέσπες και η γύρω περιοχή αποτελούν έναν τόπο γεμάτο ομορφιές, ιστορία και μυστικά. Μία πρώτη γνωριμία με τα μέρη αυτά έγινε ήδη από την παρέα της cyberότσαρκας. Μια γνωριμία που τελικά είχε περπάτημα, βουνό αλλά ...και μία σπηλιά!

Η εξόρμηση αυτή ξεκίνησε ουσιαστικά για αλλού και κατέληξε αλλού. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ύστερα από προτροπή ενός μέλους του φόρουμ να πάμε στις σπηλιές που βρίσκονται στις όχθες της λίμνης της μεγάλης Πρέσπας, αποφασίσαμε να κάνουμε μία εξόρμηση στις Πρέσπες αλλά λόγω μικρής προσέλευσης των ατόμων της παρέας. αποφασίστηκε να πάμε γενικά μια βόλτα στην περιοχή και να επισκεφτούμε κάποια άλλη στιγμή τις σπηλιές .

Έτσι λοιπόν, ξεκινήσαμε να πάμε χωρίς να έχουμε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας . Στη διαδρομή αποφασίσαμε μία από τις επισκέψεις μας να είναι στο νησάκι του Άγιου Αχιλλείου. Σταματώντας σε ένα άνοιγμα του δρόμου για να βγάλουμε τις πρώτες μας φωτογραφίες, είδαμε ένα σχεδιάγραμμα της ευρύτερης περιοχής με όλα τα αξιοθέατα που υπάρχουν. Όπως ήταν φυσικό την προσοχή μας κέντρισε η παραπομπή του σχεδιαγράμματος σε μία σπηλιά, στο βουνό, στην Σπηλιά του Ζαχαριάδη. Φτάνοντας στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου που βρίσκεται στη μικρή Πρέσπα, το πρώτο που αντικρίσαμε ήταν η μεγάλη πλωτή γέφυρα που ενώνει το νησί με την ξηρά.

Αφού προχωρήσαμε στο νησάκι, βρεθήκαμε μπροστά στον ναό του Αγίου Αχιλλείου, ο οποίος χτίστηκε τα τελευταία έτη του 10ου αιώνα. Χτίσθηκε από τον Βούλγαρο τσάρο Σαμουήλ και εγκαταλείφθηκε κατά τον 14ο αιώνα. Σήμερα, μόνο τα ερείπια έχουν μείνει να θυμίζουν αυτόν τον άλλοτε επιβλητικό, απ'ότι δείχνουν, ναό.

Όπως μάθαμε η σπηλιά χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο ανταρτών. Δεν δυσκολευτήκαμε να την βρούμε πολύ μιας και τα σκαλοπάτια που οδηγούν σε αυτή δεν απέχουν πάρα πολύ από τον κεντρικό δρόμο. Η σπηλιά βρίσκεται πάνω στο βουνό και για να φτάσει κανείς εκεί θα πρέπει να ανέβει πολλά σκαλοπάτια που έχουν φτιαχτεί τον τελευταίο καιρό για να είναι πιο εύκολα προσβάσιμο το μέρος. Αφού ανεβήκαμε και φτάσαμε μπροστά στη σπηλιά ακλουθώντας τις πινακίδες που έχουν τοποθετηθεί η είσοδος της ,μας δημιούργησε πολλές σκέψεις για το πόσο μεγάλη μπορεί να είναι. Ωστόσο μπαίνοντας μέσα ανακαλύψαμε ότι επρόκειτο για μια μικρή σπηλιά με σημαντική όμως ιστορία.

Ο Ζαχαριάδης, αξιωματούχος του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) εκείνα τα χρόνια, είχε περιορισθεί με ελάχιστες δυνάμεις σε εκείνα τα μέρη έναντι του αντιπάλου του, τον Αύγουστο του 1949, λίγο πριν το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Η σπηλιά αυτή απ'ότι φαίνεται ήταν κάτι παραπάνω και από χρήσιμη για τον ΔΣΕ καθώς εκτός από καταφύγιο αποτέλεσε και πρόχειρο νοσοκομείο, πολύ καλά κρυμμένη και καμουφλαρισμένη στο βουνό και σχεδόν απίθανο να την εντοπίσει ο αντίπαλος.

Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, κατεβήκαμε και πάλι για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής, με την υπόσχεση όμως πως θα επιστρέψουμε για να πάμε στις παράκτιες σπηλιές της μεγάλης Πρέσπας.

Επιμέλεια/Κείμενο: WiMax, toulias

Eξόρμησαν/Συνεργάστηκαν: stathis, stergios, mia