Στις σπηλιές της Μεγάλης Πρέσπας Νο1
Ένα πεδίο όπως αυτό της Μεγάλης Πρέσπας στο βορειοδυτικότερο άκρο της Ελλάδας στο νομό Φλώρινας, δύσκολα θα αφήσει κάποιον εξερευνητή αδιάφορο. Οι ακτές της λίμνης στο τμήμα της ελληνικής επικράτειας, πολύ κοντά στον παραδοσιακό οικισμό των Ψαράδων (αλλά και όχι μόνο), δεν τραβούν τυχαία τα βλέμματα όσων την επισκέπτονται...
Σε όλο το μήκος των ακτών, κάθετοι βράχοι κόβουν απότομα τις πλαγιές του βουνού, δίνοντας τη σκυτάλη στο νερό της λίμνης, να συμπληρώσει με χρώμα και ήχο την εμπειρία σου. Σε πολλά σημεία της Μεγάλης Πρέσπας, το νερό και η πέτρα έχουν δημιουργήσει με την πάροδο του χρόνου, διάφορες σπηλαιομορφές, οι οποίες όπως είναι φυσικό, μας τράβηξαν το ενδιαφέρον.
Η εξόρμησή μας έγινε σε δύο στάδια, αναγνωριστική αρχικά και μόλις έφτασε το καλοκαίρι πιο οργανωμένα. Στόχος μας, παράλληλα με την επίσκεψη στα γνωστά ασκηταριά της περιοχής, η εξερεύνηση σπηλαίων σε τουλάχιστον δυο σημεία του δυτικού μέρους της χερσονήσου, απέναντι από το χωριό Ψαράδες. Αφού φτάσαμε με το αυτοκίνητο στην αφετηρία του μονοπατιού που σε οδηγεί στο πρώτο ασκηταριό (υπάρχει σχετική πινακίδα), ξεκινήσαμε την εξόρμηση. Το μονοπάτι είναι σύντομο (κοντά στο εικοσάλεπτο) και στο τερματισμό του, που είναι λίγο απότομος και χρειάζεται σχετική προσοχή, σε κατεβάζει στην παραλία μπροστά στο ασκηταριό της Μεταμόρφωσης (βλέπε χάρτη στο τέλος του άρθρου).
Κάπου εδώ, και λίγο βορειότερα της σκήτης, βρισκόταν ο πρώτος μας δυσπρόσιτος στόχος. Χρειαστήκαμε κοντά στα δέκα λεπτά περπάτημα από πέτρα σε πέτρα για να φτάσουμε στην άκρη του μικρού όρμου, όπου βρίσκεται το σπήλαιο Τσέρνα. Για να συνεχίσουμε όμως έπρεπε να βουτήξουμε στα δροσερά νερά της λίμνης, κάτι το οποίο ήδη γνωρίζαμε από την πρώτη φορά που επισκεφθήκαμε την τοποθεσία και φροντίσαμε να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι: παντελονάκια, πετσέτες και μία μικρή φουσκωτή βάρκα για να μην βραχούν τα πράγματά μας, χορηγία του νεαρότερου σε ηλικία μέλους της Cyberότσαρκας...
Ο δυσπρόσιτος αυτός όρμος, εντυπωσιακός και καταπράσινος από τη βλάστηση φιλοξενεί δύο σπήλαια. Το πρώτο το εντοπίσαμε με το που βγήκαμε και πάλι στη στεριά. Αν και ξεκινάει με μία μεγάλη είσοδο, σύντομα διακλαδίζεται σε στοές που χάνονται και σε πολλά σημεία συναντούν τα νερά της λίμνης. Η μεγάλη αποικία των νυχτερίδων που ζει εδώ τραβάει σίγουρα την προσοχή.
Λίγο περπάτημα στη συνέχεια στα ρηχά νερά της ακρολιμνιάς για να φτάσουμε στην είσοδο του δεύτερου σπηλαίου που βλέπαμε από απέναντι. Ένα στενό αλλά εντυπωσιακό σπήλαιο, στο οποίο προχωρήσαμε αρκετά προς τα μέσα και από τον αντίλαλο καταλάβαμε πως είναι ακόμα πιο βαθύ. Όμως ολοένα και στενεύει με αποτέλεσμα να μην μπορεί να το εξερευνήσει κάποιος με ευκολία. Η πέτρα εδώ λαξεύτηκε με μεγάλη μαεστρία και υπομονετικά από το νερό παίρνοντας μορφές περίεργες. Όταν εξερευνείς ένα σπήλαιο μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο διαφορετικό, σε ένα σκοτεινό παράλληλο σύμπαν που εξελίσσεται ανέπαφο από τη μέρα, τη νύχτα, τον καιρό, τις θερμοκρασίες, τον άνθρωπο. Πολλά πτηνά (η περιοχή φημίζεται για τα πολλά είδη) φαίνεται να βρήκαν στη σπηλιά καταφύγιο ή και να άφησαν εδώ την τελευταία τους πνοή.
Αφού βγήκαμε από τις δύο σπηλιές στην τοποθεσία Τσέρνα, συνεχίσαμε νοτιότερα προς τα πίσω, από εκεί όπου ήρθαμε, και αφού περάσαμε και πάλι από το ασκηταριό της Μεταμόρφωσης, φτάσαμε στο τέλος της παραλίας, κοντά στην τοποθεσία που ονομάζεται Μπέλα Πες. Εδώ τα αλλόκοτα βράχια της μεγάλης Πρέσπας δημιουργούν άλλη μία μεγάλη σπηλιά και δύο σήραγγες με διακλαδώσεις που ενώνονται μεταξύ τους. Ξεκινάς από την μία σήραγγα στην κεντρική είσοδο του σπηλαίου κι αφού κάνεις ένα υπόγειο κύκλο, καταλήγεις από την άλλη πλευρά και πάλι στην παραλία.
Και τα τρία σπήλαια που εξερευνήσαμε ήταν σχετικά μικρά (ή τουλάχιστον μικρό το εύρος που μπορεί ο άνθρωπος με άνεση να κινηθεί), φαινόταν όμως να έχουν υποστεί αρκετές καταρρεύσεις βράχων από την οροφή τους, κάτι αναμενόμενο σε αυτό το σαθρό σκηνικό τριγύρω και σε συνδυασμό με την υγρασία τη λίμνης. Δεν αποκλείεται δηλαδή να πρόκειται για σπήλαια πολύ μεγαλύτερα, των οποίων οι δίοδοι έφραξαν από τις μεγάλες πέτρες. Το βουνό άλλωστε φαίνεται να είναι "κούφιο" όπως λένε πολλές φορές στα χωριά. Οι σπηλαιοεξορμήσεις μας στη Μεγάλη Πρέσπα δεν έχουν τελειώσει. Αφήσαμε ανοιχτούς λογαριασμούς σε μεγάλο μήκος της ακτής, το οποίο λόγω χρονοδιαγραμμάτος δεν προλάβαμε να δούμε στην τελευταία μας εξόρμηση. Την περιοχή γενικότερα την έχουμε επισκεφθεί αρκετές φορές κι έπεται και συνέχεια.
Στην τελευταία μας τσάρκα όμως, προλάβαμε και επισκεφθήκαμε και τα τρία γνωστά ασκηταριά της περιοχής (της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, της Μικρής Ανάληψης και της Παναγίας Ελεούσας), τα οποία και θα δούμε σύντομα σε ξεχωριστό άρθρο. Για όσους επιθυμούν να τα γνωρίσουν περπατώντας, υπάρχουν μονοπάτια και για τα τρία (βλέπε χάρτη).
Η περιοχή της Μικρής και της Μεγάλης Πρέσπας, δύο λιμνών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, είναι γεμάτη με τα δικά της ξεχωριστά μυστικά (όχι μόνο στο ελληνικό της κομμάτι). Ασκηταριά, σπήλαια, βραχογραφίες, χωριά φαντάσματα και νησάκια, κρυμμένα ανάμεσα στη βλάστηση, τους βράχους και το νερό, προσελκύουν το ενδιαφέρον κάθε ανήσυχου εξορμηστή κι αυτό που τραβάει εμάς ακόμη περισσότερο στην περιοχή είναι ότι όλα αυτά φαίνονται σχεδόν απροσπέλαστα...
Εξόρμησαν – Συνεργάστηκαν: toulias, billkos, stathis, garavelas, achilleas.