Στο Φαράγγι της Κορομηλιάς Νο3
Ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά του τόπου μας είχαμε την τύχη να "ανακαλύψουμε" στην τελευταία μας χρονικά εξόρμηση, στο Φαράγγι της Κορομηλιάς. Ο λόγος για την ερειπωμένη βυζαντινή Σκήτη των Ταξιαρχών που βρίσκεται σφηνωμένη στη βόρεια πλευρά των πελώριων βράχων του φαραγγιού, δίπλα και λίγο χαμηλότερα από τον δρόμο που οδηγεί από την Κορομηλιά στα Κορέστεια...
Ήταν Κυριακή πρωί όταν ξεκινήσαμε από τη βάση μας, το Άργος Ορεστικό, για το φαράγγι της Κορομηλιάς. Αρχικά, ανεβήκαμε με το αυτοκίνητο μέχρι τη Μονή του Αγίου Νικολάου Σλίβενης (παλιά ονομασία Κορομηλιάς) που δεσπόζει ψηλότερα από το χωριό κι από κει μέσω ενός χωματόδρομου, φτάσαμε στο πάνω μέρος της νότιας πλευράς του φαραγγιού, προκειμένου να εποπτεύσουμε καλύτερα την βόρεια πλευρά των βράχων, για να εντοπίσουμε το παλιό ασκηταριό των Ταξιαρχών. Ήταν ο καλύτερος τρόπος για να δούμε το "στόχο" μας από μακριά και να αποφασίσουμε ποια διαδρομή θα ακολουθήσουμε για να τον προσεγγίσουμε (βλέπε χάρτη).
Σε εκείνο το μέρος έτυχε να συναντήσουμε κι έναν βοσκό της περιοχής, ο οποίος αφού μας έδωσε όσες πληροφορίες χρειαζόμασταν για να φτάσουμε γρηγορότερα στη σκήτη, συμπληρωματικά μας ανέφερε πως παλιότερα, είχαν μπει μέσα στο ασκηταριό, άνθρωποι από το χωριό της Κορομηλιάς και διαπίστωσαν πως πίσω από τον πέτρινο τοίχο που ορθώνεται στον βράχο μέχρι σήμερα, υπάρχει σπηλιά, εντός της οποίας βρίσκεται ένας μικρός υποτυπώδης ναός με τέμπλο και αγιογραφίες απευθείας πάνω στην πέτρα. Λίγα λεπτά αργότερα, κι αφού πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το χωριό, είχαμε ήδη παρκάρει το αυτοκίνητο δίπλα στο πέτρινο γεφύρι της Κορομηλιάς, το οποίο είναι χτισμένο στην είσοδο του φαραγγιού.
Το φαράγγι της Κορομηλιάς χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο τμήματα. Το πρώτο τμήμα, το οποίο ξεκινάει από το πέτρινο γεφύρι, έχει μήκος κοντά στα 700 μέτρα. Το δεύτερο τμήμα του φαραγγιού που είναι και το πιο εντυπωσιακό, βρίσκεται περίπου 300 μέτρα μετά το τέλος του πρώτου, και φτάνει σε μήκος τα 500 μέτρα ενώ το ύψος των βράχων, σε αυτό το τμήμα, πρέπει να πλησιάζει και ίσως και να ξεπερνάει και τα 100 μέτρα. Διασχίσαμε σχετικά γρήγορα το πρώτο κομμάτι του φαραγγιού και φτάσαμε στο δεύτερο όπου και πήραμε την απόφαση να ανηφορίσουμε για τα ερείπια της σκήτης. Αφού ανεβήκαμε ανάποδα την κοίτη ενός εποχικού ρέματος, τα νερά του οποίου καταλήγουν στον παραπόταμο του Αλιάκμονα που έχει δημιουργήσει το φαράγγι, συναντήσαμε το «μονοπάτι» που θα μας οδηγούσε στο στόχο μας. Το μονοπάτι κινείται κοντά στο φρύδι των κάθετων βράχων του φαραγγιού και σε κάποια σημεία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Δεν υπάρχει φυσικά σήμανση και περισσότερο σε οδηγεί το ένστικτο.
Πριν φτάσουμε κάτω από τη σκήτη μπήκαμε και σε δύο από τις πολλές σπηλιές της περιοχής, οι περισσότερες εκ των οποίων όμως δεν είναι προσβάσιμες. Στις σπηλιές του φαραγγιού της Κορομηλιάς βρεθήκανε παλιότερα ίχνη που μαρτυρούν την παρουσία του ανθρώπου εκεί, χιλιάδες χρόνια πριν από το σήμερα. Η τοποθεσία βρίθει από κοιλώματα στους απόκρημνους βράχους που ίσως κάποτε φιλοξενούσαν ανθρώπους, στον αγώνα για την επιβίωση, πολύ πριν τα "καταλάβουν" οι ασκητές του Βυζαντίου. Και αναφέρουμε το Βυζάντιο διότι είναι γνωστό ότι στη βόρεια όχθη του φαραγγιού, υπήρχε κάποτε η βυζαντινή μονή των Ταξιαρχών, τα ερείπια της οποίας με δυσκολία εντοπίζονται σήμερα και κομμάτι της οποίας πρέπει μάλλον να θεωρείται και η σκήτη.
Φτάνοντας στη βάση του βράχου λοιπόν, κάτω ακριβώς από τη σκήτη, διαπιστώσαμε με σχετική απογοήτευση ότι η εξόρμησή μας, για εκείνη τουλάχιστον τη μέρα, είχε ουσιαστικά τελειώσει... Δεν υπήρχε ασφαλής τρόπος για την πρόσβαση στο εσωτερικό της σκήτης και δεν ήμασταν κατάλληλα προετοιμασμένοι για ριψοκίνδυνη αναρρίχηση. Σε εκείνο το σημείο, περίπου 10 μέτρα χαμηλότερα από τη σκήτη, εντοπίσαμε μία αυτοσχέδια «σκάλα» που σε ανεβάζει δίπλα από τον πέτρινο τοίχο κι ένα σκοινί για να «περπατήσεις» σε μία μικρή έξαρση του κάθετου βράχου, μέχρι να φτάσεις στη μικρή είσοδο της σκήτης. Το πιθανό εγχείρημα θα ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο, καθώς δεν υπήρχε ασφαλές μέσο για την αναρρίχηση. Μία ενδεχόμενη πτώση από εκείνο το ύψος, στην συγκεκριμένη τοποθεσία, στην καλύτερη περίπτωση θα είχε ως αποτέλεσμα έναν πάρα πολύ σοβαρό τραυματισμό... Η τσάρκα μας επομένως κάπου εκεί είχε ολοκληρωθεί και θέση πήρε η συζήτηση για την εποχή και τον τρόπο με τον οποίο χτίστηκε το ασκηταριό, και για το πως ανεβοκατέβαιναν επάνω οι τολμηροί μοναχοί.
Η προσέγγιση στη σκήτη των Ταξιαρχών μέσα στο φαράγγι της Κορομηλιάς, αντικειμενικά θεωρείται επικίνδυνη για όλους εμάς τους ερασιτέχνες πεζοπόρους και ορειβάτες, και η προσπάθεια εισόδου εντός του κτίσματος πολύ περισσότερο. Δεν είναι από τα μέρη που θα συστήναμε σε κάποιον να επισκεφθεί για τους λόγους που περιγράφηκαν. Η ασφάλεια στις εξορμήσεις μας όλα αυτά τα χρόνια, ήτανε κι εξακολουθεί να είναι ο μοναδικός και απαράβατος κανόνας που έχει η Cyberότσαρκα. Δεν είναι τυχαίο ότι στις εκατοντάδες πλέον "τσάρκες" που έχουμε πραγματοποιήσει, ακόμα και σε επικίνδυνα μέρη για τη σωματική μας ακεραιότητα, δεν είχαμε ποτέ, το παραμικρό ατύχημα, πλην ενός επιπόλαιου τραυματισμού ενός μέλους της παρέας μας, που όμως δεν είχε να κάνει με την επικινδυνότητα εκείνης της συγκεκριμένης εξόρμησης. Γι’ αυτό λοιπόν, αν κάποιοι αποφασίσετε να πάτε μέχρι το ασκηταριό των Ταξιαρχών, κάντε το με πολύ μεγάλη προσοχή. Κι εμείς όμως θα επιστρέψουμε μια μέρα στην περιοχή, με τη συνοδεία όμως αυτή τη φορά έμπειρων αναρριχητών και τον κατάλληλο υλικό εξοπλισμό, για να διαπιστώσουμε τι άλλο ακόμα μπορεί να "κρύβεται" μέσα στα σπλάχνα των βράχων και πίσω από τον πέτρινο τοίχο της σκήτης, στην καρδιά αυτού του μοναδικού μνημείου της φύσης που βρίσκεται στο νομό μας και ονομάζεται Φαράγγι της Κορομηλιάς...
Συνεργάστηκε ο Νονός.
Εξόρμησαν: psilos, stathis, billkos, garavelas
Διαβάστε επίσης:
Σχετικά άρθρα:
ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΕΞΟΡΜΗΣΗΣ